Hai Kus para o longo do día En memoria de Antón Avilés de Taramancos

Campá no albor, submúsica moral riba do soño. O paxariño dicta a novela lírica capitulada. As flores brancas nacen para que as outras teñan colores. Ó violoncello afináronlle as cordas vellas traxedias. Paisaxe idílica: río contando historias para ninguén. Onda o poeta, hai lume de palabras, cinsa e vento. A luz, ciumenta, colga da lúa a noite e envexa o cadro. A noite é un jazz-band que interrompen os grilos cos seus aplausos. Xeometría: cama, paredes, fiestra, fuga de soños.           Helena Villar Janeiro, Casa da Gramática nº 17, marzo 2003, Noia.