A lingua estraña

                                                                                                                                                                                             Carmen Blanco

       [...]

       Por este camiño, o mundo límite fóra do mundo desta poesía ten necesariamente que encarnar nunha lingua límite que non hai e que a autora vai buscar máis alá das estruturas do propio sistema, dinamitando e subvertendo as normas, pois é tan só coa transgresión como pode expresar o inefable das voces que a poboan: a súa experiencia mística de aniquilación no todo: a súa lúcida visión: a súa creación.

       [...]

[En Sexo e lugar]