Verba que comenza

Fragmento do vídeo,

María Mariño: a flor das raparigas en sombra

Baixa a aiga, baixa,
tecendo voltas e máis voltas,
facendo caracol sin casa.
Avisa o galo,

a pita nun berro longo fuxe.
A chuvia fala,
peneira o rego.
Casiñas vellas fumean e din:
‹‹Delas son,

delas son››.

Fai tempo crucei un camiño

i atopei as pegadas hoxe.

Non se van nin con mal tempo,

non se van con sol-quentar,

non se van inda que as pisen.

Por elo volvín a elas,

por elo volvinas a pisar, amigos,

quedando nelas tallada,

quedei nelas porque son

aquela terra sabia,

aquela terra era.

Como traballa en min!

Como me dá e me quita!

Como me fai e desfai!

Leva a auga pró seu tallo,

leva a néboa crara-escura,

leva sol,

leva vento,

leva nebra que coxea,

leva folliñas secas,

leva súas pólas ca sombra,

leva tronco ca raíz,

leva prantas,

leva montes,

pinares e carballeiras,

leva pedras espelladas,

tamén aquelas de mofo,

paredes de hedra leva,

leva uces,

leva toxos,

leva ladeiras e prados,

levas as herbiñas todas,

leva mares,

leva ríos,

leva fontes,

regueiriños a cantar,

leva tempo aquel que deixa.

Terra, verba miña!

Vou atizando o teu talo

ou son bafo do que el xa leva!

Se o contido non se abre automaticamente, fai "clic" aquí

De non teres instalado o Windows Media Player, necesario para ver e escoitar o contido multimedia, podes descargalo aquí.