Letras Galegas 2007 Volver atrás |
María Mariño |
Yolanda Castaño |
|||
Verba que comenza |
||||
Son a suma total daquel que foi medindo a pegada aquela que non digo, pegada que soia se puxo o seu nome. Son resta da esperanza -diferencia quedou-. Multiplicada xa nacín, pra que dividirme agora? San, enteira voume indo, san, enteira vou quedando, o paso xa me cederon, inda que o camiño se vira, vaise virando en duro, as pegadas ben se ven vense volcar nas penas, liman os picos dos montes, raxan a cume i o mar, raxan as alturas todas, raxan a néboa, raxan o sol, ráxanse todas nunha, esta cínsguese vaise cinguindo. Terra, alma dona! Pegada que soia se puxo o seu nome. |
Se o contido non se abre automaticamente, fai "clic" aquí
|
Letras Galegas 2007 Volver atrás |
© 2007 Biblioteca Virtual Galega |