vb2eduardoestevez3.html
nacín en
bos aires,
nunha zona do barrio de palermo na que, segundo di de pasada borges no seu
evaristo carriego, comezaban a se instalar, alá por finais do XVIII, os
inmigrantes calabreses, a literatura traizooume e nun poema do meu libro lúa gris
falo de casas xenovesas, pero de calabresas é que fala borges, e calabreses eran
a maioría dos veciños, aínda que a familia da miña
avoa viña dun sitio preto de Roma.
a realidade é que nacín noutra zona de palermo, pero
iso non fai parte da construcción da memoria.
pouco despois mudámonos a outro barrio, "máis
fermoso e distante". en
coghlan crecín, mais a patria é
palermo.
entre Coghlan e o centro, onde fun ao instituto, e onde
despois tamén traballaba, transcorreu o resto da miña vida porteña. e na zona
norte. os últimos anos en bos aires estiveron mi marcados por "la manzana
podrida" e despois "a zona", unha emisora clandestina de radio con dous nomes
e, sobre todo, por toda a xente que circulaba arredor.
uns poucos anos antes comecei a escribir os meus
primeiros relatos. foi no taller literario de
daniel arias. el puxo os primeiros
ingredientes para convertir o lector apaixoado que era nun proxecto de escritor
con máis persistencia que talento.
naquel obradoiro pasei catro ou cinco anos
e del xurdiu o meu primeiro libro. foi un pouco iniciativa de todos. un tempo
antes empurraramos a primeira aventura de diego muzzio e pouco despois os compañeiros convencéronme de que eu tamén
podía. así, remexendo en toneladas de papel, facendo uso e abuso das tesouras
e coa colaboración inestimábel de diego e mais de
fernando tomasenía saíu Catedrales
de perfil.
outra cousa memorábel daqueles tempos foi a tempada
que pasei aprendendo música e composición con
gustavo mozzi. el regou ben a
semente tangueira que sementara ramiro gigliotti. con todo, a práctica da música
téñoa abandonada (todo se andará), pero hai cores nos meus poemas que teñen algo
que ver co que aprendín daquela.
creo que non pasaron catro meses dende que saíu Catedrales...
e eu marchei de Arxentina.
a seguinte escala da viaxe foi caracas, onde vivín
algo máis de cinco anos. marchei de buenos aires o 17 de outubro de 1990, e
vivín en caracas ata o 9 de xaneiro de 1995.
a etapa venezolana ten un papel importante na miña
aventura literaria. Aaí, coa colaboración fundamental de
harry almela, aprendín
moito e empecei a construír unha voz.
a finais de 1993 fixen unha viaxe iniciática. descubrín
galiza, a súa lingua e a súa poesía. levei de regreso a caracas un par de
antoloxías e dous libros de poemas que me regalaran a maiores.
un ano despois publiquei o meu segundo libro, ya tan
deshabitado, e preparei unha tradución
de catro poetas galegos:
xavier
rodríguez baixeras,
xosé
m. álvarez cáccamo,
manuel
forcadela e
xela
arias. os dous volumes publicounos harry almela na súa editorial
la liebre
libre.
á fin, en xaneiro de 1995 volvín cruzar o océano e
instaleime definitivamente en galiza. primeiro na
comarca compostelá e, despois, na coruña. actualmente vivo en betanzos.
logo tomei contacto con dúas persoas que me amosaron a
porta da lingua e mais da poesía galegas:
rafa villar e
marta dacosta e, algo
despois,
miro
villar. antón lopo fíxome sitio na
revista das letras e empecei a escribir
en galego antes de falado.
traducín a modo de
exercicio un libro que traía escrito dende caracas. o resultado deu en só
paxaros saíron desta boca.
miro e rafa villar
teimaron para que mandase o libro ao concurso no que foi finalista. foi o meu
primeiro premio literario, un accésit na
convocatoria de 1997 do
premio miguel gonzález garcés. non estivo mal para
empezar.
mentres remataba a tradución de só
paxaros... escribín o meu primeiro libro orixinal en galego: os veos da paisaxe,
o libro publicouse en retagarda edicións e, posteriormente, na
biblioteca
virtual galega. en 2009 viu luz unha edición artesanal da man da
colección
bourel.
despois veu
lúa gris na colección ablativo absoluto de
edicións xerais. o libro foi finalista do
premio tívoli europa, un premio que daban en italia ao mellor libro de poesía
publicado por autor europeo menos de 35 anos.
a partir de alí houbo unha pequena paréntese até que un
novo libro atopou o seu camiño: derrotas obtivo en 2002 o
VI premio de poesía
concello de carral. o libro publicaríao
espiral maior en 2004.
quedaban dous libros no
medio, un deles, caderno apócrifo da pequena defunta, levou no mesmo 2002 o XV
premio de poesía eusebio lorenzo baleirón. publicouno
ediciós do castro en 2003.
o outro, postais, escrito en colaboración con
carolina erlich, publiqueino finalmente na miña páxina persoal en 2005. do mesmo
xeito (e ao mesmo tempo) viu luz mapas para describir a ausencia.
a finais de 2005 un grupo de amigos e mais eu
preparamos unha especie de antoloxía coral dos meus textos. titulouse
itinerarios e publicárona conxuntamente o
concello de santiago, a
asociación
de escritores en lingua galega e editorial compostela. acompañáronme na aventura
estevo creus,
marta
dacosta, celso fernández sanmartín,
maría
lado,
maría
do cebreiro, antía otero,
baldo ramos e
rafa villar.
en 2006 iniciei a aventura
"en construción". os
primeiros pasos da construción dun libro de poemas postos nun escaparate para
que a xente os vise e participase. estiven dez meses publicando o blog e
retireime, despois, co material, para traballar en solitario. os froitos
recollinos nun libro, construcións, co que
me outorgaron (e despois
quitáronme) o premio de poesía miguel gonzález garcés. o libro
publicouse,
finalmente, en edicións positivas. todo aconteceu en 2008.
tamén en 2008 iniciei a
experiencia esca e pedra, unha serie de poemas escritos a partir de artigos da
galipedia escollidos de xeito aleatorio e que se publicou semanalmente en
culturagaleg.org até maio de 2009.
en novembro de 2009,
eli
ríos e mais eu gañamos o 4º Certame de poesía erótica "illas sisargas" que
convocan a asociación Caldeirón e o Concello de Malpica polo libro rúa da
cancela, que viu luz en 2010.
despois de que, por
dicilo dalgún xeito, quedase claro que había quen quería falar da xeración dos
80 e da xeración dos 90, inventamos letras de cal, para publicar libros de
autores inéditos ou case.
foi un proxecto
ilusionante, que levou á rúa 14 títulos, e gañou un espacio relevante, coido eu,
na edición de poesía galega. unha experiencia colectiva da que me sinto
orgulloso.
tamén creamos retagarda
edicións, pero o proxecto logo quedou durmido.
en 2012 empeza a andar un novo proxecto editorial. aínda non ten nome pero terao
axiña. imos publicar poesía en formatos dixitais privilexiando o traballo de
xente nova. está visto que o de ser editor é unha teima que non me abandona.
e fíxenme informático,
traballo na mesma empresa desde hai moitos anos. gústame o que fago e dáme de
comer, que é o que importa.
durante moitos anos coordinei obradoiros literarios. empecei con
paco souto alá por 1996 e
despois voei eu só (ou acompañado, segundo as circunstancias). dirixín
obradoiros en varios centros de ensino de galiza, no centro sociocultural do
ensanche en santiago, durante uns anos na biblioteca municipal das pontes e,
entre 2001 e 2011 na biblioteca
municipal de fene en colaboración con
rosa aneiros,
antía otero e
dores tembrás. en 2009, tamén con antía, levei adiante unha nova experiencia
de obradoiro de blogs de creación en colaboración co servizo de
bibliotecas municipais da coruña.
|