Eduardo Estévez


 

Novidades
Obras
Autobiografía
 
vb2eduardoestevez3.html

     nacín en bos aires, nunha zona do barrio de palermo na que, segundo di de pasada borges no seu evaristo carriego, comezaban a se instalar, alá por finais do XVIII, os inmigrantes calabreses, a literatura traizooume e nun poema do meu libro lúa gris falo de casas xenovesas, pero de calabresas é que fala borges, e calabreses eran a maioría dos veciños, aínda que a familia da miña avoa viña dun sitio preto de Roma.
     a realidade é que nacín noutra zona de palermo, pero iso non fai parte da construcción da memoria.
     pouco despois mudámonos a outro barrio, "máis fermoso e distante". en coghlan crecín, mais a patria é palermo.
     entre Coghlan e o centro, onde fun ao instituto, e onde despois tamén traballaba, transcorreu o resto da miña vida porteña. e na zona norte. os últimos anos en bos aires estiveron mi marcados por "la manzana podrida" e despois "a zona", unha emisora clandestina de radio con dous nomes e, sobre todo, por toda a xente que circulaba arredor.
     uns poucos anos antes comecei a escribir os meus primeiros relatos. foi no taller literario de daniel arias. el puxo os primeiros ingredientes para convertir o lector apaixoado que era nun proxecto de escritor con máis persistencia que talento.
     naquel obradoiro pasei catro ou cinco anos e del xurdiu o meu primeiro libro. foi un pouco iniciativa de todos. un tempo antes empurraramos a primeira aventura de diego muzzio e pouco despois os compañeiros convencéronme de que eu tamén podía. así, remexendo en toneladas de papel, facendo uso e abuso das tesouras e coa colaboración inestimábel de diego e mais de fernando tomasenía saíu Catedrales de perfil.
     outra cousa memorábel daqueles tempos foi a tempada que pasei aprendendo música e composición con gustavo mozzi. el regou ben a semente tangueira que sementara ramiro gigliotti. con todo, a práctica da música téñoa abandonada (todo se andará), pero hai cores nos meus poemas que teñen algo que ver co que aprendín daquela.
     creo que non pasaron catro meses dende que saíu Catedrales... e eu marchei de Arxentina.
     a seguinte escala da viaxe foi caracas, onde vivín algo máis de cinco anos. marchei de buenos aires o 17 de outubro de 1990, e vivín en caracas ata o 9 de xaneiro de 1995.
     a etapa venezolana ten un papel importante na miña aventura literaria. Aaí, coa colaboración fundamental de harry almela, aprendín moito e empecei  a construír unha voz.
     a finais de 1993 fixen unha viaxe iniciática. descubrín galiza, a súa lingua e a súa poesía. levei de regreso a caracas un par de antoloxías e dous libros de poemas que me regalaran a maiores.
     un ano despois publiquei o meu segundo libro, ya tan deshabitado, e preparei unha tradución de catro poetas galegos: xavier rodríguez baixeras, xosé m. álvarez cáccamo, manuel forcadela e xela arias. os dous volumes publicounos harry almela na súa editorial la liebre libre.
     á fin, en xaneiro de 1995 volvín cruzar o océano e instaleime definitivamente en galiza. primeiro na comarca compostelá e, despois, na coruña. actualmente vivo en betanzos.
     logo tomei contacto con dúas persoas que me amosaron a porta da lingua e mais da poesía galegas: rafa villar e marta dacosta e, algo despois, miro villar. antón lopo fíxome sitio na revista das letras e empecei a escribir en galego antes de falado.

     traducín a modo de exercicio un libro que traía escrito dende caracas. o resultado deu en só paxaros saíron desta boca.

     miro e rafa villar teimaron para que mandase o libro ao concurso no que foi finalista. foi o meu primeiro premio literario, un accésit na convocatoria de 1997 do premio miguel gonzález garcés. non estivo mal para empezar.
     mentres remataba a tradución de só paxaros... escribín o meu primeiro libro orixinal en galego: os veos da paisaxe, o libro publicouse en retagarda edicións e, posteriormente, na biblioteca virtual galega. en 2009 viu luz unha edición artesanal da man da colección bourel.

     despois veu lúa gris na colección ablativo absoluto de edicións xerais. o libro foi finalista do premio tívoli europa, un premio que daban en italia ao mellor libro de poesía publicado por autor europeo menos de 35 anos.

     a partir de alí houbo unha pequena paréntese até que un novo libro atopou o seu camiño: derrotas obtivo en 2002 o VI premio de poesía concello de carral. o libro publicaríao espiral maior en 2004.

     quedaban dous libros no medio, un deles, caderno apócrifo da pequena defunta, levou no mesmo 2002 o XV premio de poesía eusebio lorenzo baleirón. publicouno ediciós do castro en 2003.
     o outro, postais, escrito en colaboración con carolina erlich, publiqueino finalmente na miña páxina persoal en 2005. do mesmo xeito (e ao mesmo tempo) viu luz mapas para describir a ausencia.
     a finais de 2005 un grupo de amigos e mais eu preparamos unha especie de antoloxía coral dos meus textos. titulouse itinerarios e publicárona conxuntamente o concello de santiago, a asociación de escritores en lingua galega e editorial compostela. acompañáronme na aventura estevo creus, marta dacosta, celso fernández sanmartín, maría lado, maría do cebreiro, antía otero, baldo ramos e rafa villar.
     en 2006 iniciei a aventura "en construción". os primeiros pasos da construción dun libro de poemas postos nun escaparate para que a xente os vise e participase. estiven dez meses publicando o blog e retireime, despois, co material, para traballar en solitario. os froitos recollinos nun libro, construcións, co que me outorgaron (e despois quitáronme) o premio de poesía miguel gonzález garcés. o libro publicouse, finalmente, en edicións positivas. todo aconteceu en 2008.

     tamén en 2008 iniciei a experiencia esca e pedra, unha serie de poemas escritos a partir de artigos da galipedia escollidos de xeito aleatorio e que se publicou semanalmente en culturagaleg.org até maio de 2009.

     en novembro de 2009, eli ríos e mais eu gañamos o 4º Certame de poesía erótica "illas sisargas" que convocan a asociación Caldeirón e o Concello de Malpica polo libro rúa da cancela, que viu luz en 2010.

     despois de que, por dicilo dalgún xeito, quedase claro que había quen quería falar da xeración dos 80 e da xeración dos 90, inventamos letras de cal, para publicar libros de autores inéditos ou case.

     foi un proxecto ilusionante, que levou á rúa 14 títulos, e gañou un espacio relevante, coido eu, na edición de poesía galega. unha experiencia colectiva da que me sinto orgulloso.

     tamén creamos retagarda edicións, pero o proxecto logo quedou durmido.

     en 2012 empeza a andar un novo proxecto editorial. aínda non ten nome pero terao axiña. imos publicar poesía en formatos dixitais privilexiando o traballo de xente nova. está visto que o de ser editor é unha teima que non me abandona.

     e fíxenme informático, traballo na mesma empresa desde hai moitos anos. gústame o que fago e dáme de comer, que é o que importa.

     durante moitos anos coordinei obradoiros literarios. empecei con paco souto alá por 1996 e despois voei eu só (ou acompañado, segundo as circunstancias). dirixín obradoiros en varios centros de ensino de galiza, no centro sociocultural do ensanche en santiago, durante uns anos na biblioteca municipal das pontes e, entre 2001 e 2011 na biblioteca municipal de fene en colaboración con rosa aneiros, antía otero e dores tembrás. en 2009, tamén con antía, levei adiante unha nova experiencia de obradoiro de blogs de creación en colaboración co servizo de bibliotecas municipais da coruña.

    


¿Quéreslle mandar unha mensaxe ao autor?  

 

logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega