Alexandre Nerium

                         Agardando á raxor tenue do día
                         ouvindo ese xemer dos xaramiños,
                         o axirido da fame das gaivotas,
                         o isócrono rinchar das brogas irtas,
                         —nesoutro abril, se arduo, arrecendente—
                         tróuxome miña nai Manuela ó mundo.