|
mb4xocas.html
Raimundo García
Domínguez, "Borobó", naceu na vila de Pontecesures (Pontevedra), o 10
de xullo de 1916. Estudou Filosofía
e Letras (Sección de Historia) na Universidade de Santiago de Compostela, e durante a Guerra Civil
defendeu en todo momento a legalidade republicana, chegando mesmo a loitar neste
bando contra a ofensiva falanxista e a estar preso por este motivo.
Unha vez rematado o conflito bélico, "Borobó"
participou na reconstrución da Frente Popular na clandestinidade, e xa por este
tempo comezou a destacar polo seu labor xornalístico, malia en todo o momento as
autoridades franquistas o vixiaren de preto. Durante a súa vida xornalística
utilizou pseudónimos como Xulio Sierra, Raimundo Lozano, Don
Galego, Borobó etc., e mesmo o heterónimo Anxelo Novo, ex-conde de
Grovas, trostkista e funcionario depurado de Estadística. Publicou os seus primeiros artigos
no xornal vespertino compostelán La Noche nos anos corenta, chegando a
ostentar a súa dirección. Nesta publicación levou a cabo un comprometido
traballo de difusión da cultura galega dando acollida a autores vinculados co
galeguismo de preguerra como
Ramón Otero Pedrayo ou
Francisco Fernández del
Riego. Con posterioridade, fundou a revista Chan, en 1969, e dirixiu
publicacións como El Correo Gallego, mantendo en todo momento unha grande
fidelidade á escrita xornalística. Aínda colaborou en La Vanguardia,
ABC, Informaciones, Pueblo, El País, El Imparcial,
El Sol ou La Tarde. Creador da columna diaria "Anacos" (primeiro
en La Noche durante dezanove anos e retomada na década de 80 en La Voz
de Galicia e El Ideal Gallego), concibe unha nova forma de
organizar o
artigo xornalístico desde a precisión e a ironía, mais con condicionamentos como
a censura. É debido a este factor, considera Gustavo Luca de Tena, que "Borobó
inventou os anacos para un xornalismo á defensiva no que o texto tiña que ser
delgado, estreito, de baixa intensidade, escrito coma por un chosco a fitar o
número de autobús entre a poalla. A verdade é que esta mínima narrativa estaba
medida para cruzar a malla do salabardo da censura e as veces nin por esa
pasaba".
Expoñente de excepción do xornalismo cultural e literario, Borobó é autor dun
importante número de obras, entre as que se contan O libro dos exemplos (2003), A
Cantora do Sar (1999), O Reiseñor de Trasalba (1997) ou Daniel, o noso
(2000). Estas dúas últimas obras poñen en relevo a condición de biográfo do noso
autor, arredor das figuras de Don Ramón Otero Pedrayo e Castelao
respectivamente. Outras obras salientábeis son O novelo dos anacos e outros
exemplos (2002), O Cesures de Don Víctor (2003) ou A nascencia do
socialismo en Galicia (2001).
Como recompensa ao seu traballo, recibiu numerosos
premios e condecoracións, como a de ser Fillo Adoptivo de Boiro e a de Fillo Predilecto de Pontecesures. Foi nomeado postumamente Fillo Adoptivo de
Caldas de Reis en agosto de 2006. Así mesmo recibiu o premio Julio Camba de
Xornalismo, o Pedrón de Ouro, os premios Trasalba e Roberto Blanco Torres e mais
a Medalla Castelao, outorgada pola Xunta de Galiza.
Pouco antes de falecer no ano 2003, Borobó puido ver
publicado por Ediciós do Castro o volume Homenaxe a Borobó, en que corenta
autores trazan unha semblanza do xornalista.
|
BVG
Atrás
