vb2ramonmarinho.html
Ramón Mariño Paz naceu en Balbargos (Noia) o 8 de
abril de 1962 e actualmente é Profesor Titular da Área de Filoloxías Galega e
Portuguesa da Universidade de Santiago de Compostela. Entre 1986 e 1991 foi
profesor de lingua galega na Escola Universitaria de Formación do Profesorado
de EXB de Ourense e desde 1999 é o director do Departamento de Filoloxía
Galega da Universidade de Santiago de Compostela.
En 1984 comezou a colaborar co Instituto da Lingua
Galega, organismo universitario no que en breve tempo había de integrarse máis
plenamente. No ano 1986 participou nos traballos da súa Sección de Linguaxe
Administrativa, da que sairían uns Cadernos de Documentación Municipal (1986-1988)
e un Léxico da administración castelán-galego (1991). Desde 1992
colaborou como investigador principal no proxecto de investigación do ILGA
denominado Historia do galego escrito, co que se poden vincular algúns
dos traballos que publicou na década dos noventa: "Sobre o uso dos
grafemas <b>, <u> e <v> en textos do galego medio" (Cadernos
de Lingua 15, 1997), "Sobre a elaboración do galego escrito polo Padre
Sarmiento" (Actas do Congreso Internacional do Tricentenario de Fr.
Martín Sarmiento (1695-1995), Santiago, 1997), "O galego medio (sécs.
XVI-XIX). Tentativa de caracterización e delimitación" (Atti del XXI
Congresso Internazionale di Linguistica e Filologia Romanza, Tübingen,
1998), etc.
Despois de dedicarse durante uns anos á lexicografía
(colaborou na elaboración do Diccionario normativo galego-castelán de
1988 e mais na do Diccionario escolar Galaxia de 1989), durante os anos
noventa e os inicios do novo século centrou o seu labor investigador nos eidos
da historia e a gramática histórica da lingua galega. Os resultados desta
investigación foron aparecendo en revistas coma Verba, Cadernos de
Lingua, Revista Galega de Filoloxía, Estudios de
Sociolingüística, A Trabe de Ouro e Grial, así como en
libros colectivos de diverso tipo. En 1995 publicou unha edición do Coloquio
de vintecatro galegos rústicos do Padre Sarmiento que se acompaña dun
estudio en que se analizan algúns dos principais cambios lingüísticos
experimentados polo galego entre o período medieval e o século XIX. Con todo,
o principal froito do labor que desenvolveu ó longo destes anos é a súa Historia
da lingua galega (Santiago, 1998), onde as cuestións relativas á historia
social da nosa lingua se combinan coa exposición dos cambios lingüísticos que
experimentou desde as súas orixes ata a actualidade.
No ano 2001 publicou o libro Eladio Rodríguez e a
cultura galega, onde analiza o papel desempeñado por este rexionalista no
mundo cultural galego das primeiras décadas do século XX concedendo especial
atención ás súas actividades como presidente da Real Academia Galega, á súa
producción poética e ó seu Diccionario enciclopédico gallego-castellano.
Desde 1994 comparte con Ramón Lorenzo, Antón
Santamarina, Mercedes Brea e Jesús Pena as tarefas propias do comité de
redacción da revista Verba (Anuario Galego de Filoloxía), creada en
1974 na universidade compostelá por persoas vinculadas ó Instituto da Lingua
Galega.
|