mb4xoangonzalezmillan.html
Xoán González-Millán
naceu en 1951 no Ogrove (Pontevedra). Estudou Filosofía e Letras na
Universidade de Santiago de Compostela, e Antropoloxía na de Comillas (Madrid);
neses anos disfrutou da bolsa da Fundación Barrié de la Maza e dunha
bolsa-salario do Goberno de España. Transladouse a Norteamérica, onde se
doutoraría pola Universidade de Nova Iorke cunha tese sobre Álvaro
Cunqueiro,
escritor do que posteriormente sacou á luz tres estudos: Álvaro Cunqueiro
e Merlín e familia (1991), Álvaro Cunqueiro: os artificios da
fabulación (1991) e Fantasía e desintegración na narrativa de Álvaro
Cunqueiro (1996).
Foi profesor do departamento de Linguas
Románicas no Hunter College e de Literaturas Hispánicas e Luso-Brasileiras do
Centro Graduado da cidade de Nova Iorke. Aliás, presidiu a Asociación
Internacional de Estudios Galegos (AIEG).
O ensaísta e profesor publicou numerosos artigos
en revistas como Grial, A Trabe de Ouro ou A Nosa Terra,
nunha altura en que dirixía o Anuario de Estudios Literarios Galegos nas
súas edicións de 1993 ao 2000.
Asimesmo, González-Millán editou diversos
traballos sobre a narrativa galega contemporánea: Silencio, parodia e
subversión: cinco ensaios sobre narrativa galega contemporánea
(1991), A narrativa galega actual (1996) e Literatura e sociedade en
Galicia (1975-1990) que viu a luz en 1994. En 2000 publicou un libro de
investigación: Resistencia cultural e diferencia histórica e un ano
despois, O dicionario enciclopédico de Eladio Rodríguez: a
canonización lexicográfica da literatura galega, estudo centrado na
faceta lexicográfica do poeta ourensán.
A morte inesperada nun tráxico accidente de
circulación, acontecido en novembro de 2002 en Nova Iorke, impediu que o
crítico galego puidese concluír o seu último traballo, un artigo de homenaxe
ao escritor Carlos
Casares.
|