BVG     Atrás

Ó meu bon amigo e boo patricio gallego o Excmo. Sr. D. Vicente Calderon, Conde de San Joan

Lin a vosa epistoliña, Conde cantor, non m'extraña; Quen tan bos versos amaña Que máis cantar nos conviña. Queda-vos a alma miña Tan ubrigada por ela Que así q'acabei de lêla Cal si me baijar d'a groria Deprendina de memoria Pra nunca máis esquencela.    ¿Cómo vos hei de pagar Mimo tan rico d'alento? «A Fonte d'o Juramento» (1) Tecinna só pr'animar A cantos saben trovar Con estro'ó meu suprior, Mais anq'ela fôr pïor, Próbas déra á máis de catro. Qu'e dina d'ir ó Teatro A nosa lingua d'amor.    Estonces, ¿en que se funda Ese minguado receo Q'abafa ó noso terreo Con ditos que Deus confunda?... Si nosa lingoa facunda Se ve en Lísipo lucindo ¿Por que n'o galáico Pindo Non esparguer toda ideya?... ¿Por q'ha d'estar n'a cadeya A nai d'a fabla sofrindo?...    Vergoña enton pra Galicia Vergoña e mingua sin térmo, Éla debe ser un érmo Farto d'amara tristicia. Ninguen lle faga josticia A quen á sua nai ofende Cando seus brazos ll'estende, Si lle decir louco e cego: —Qu'el non parola en gallego Porque, o q'é culto (?)... nô entende!—    Falemos ¡moi noraboa! En castillán, en francés, —En alemán, si querês— Pra min é cousa de loa; Pró que un fachendisco estoa Que vai recendendo á gésta Sua língoa ofenda... ¡carésta! Coidando erguers'ás alturas... Debe cargar c'as monturas D'a máis refugada besta.    Pois qué, ¿val menos que nos Esa region catalana Porque adoito s'engalana C'a língua de seus abôs? ¡Ah, parviólos! ¡babïôs! ¡Mal sabês o que faguedes! Si volver por vós queredes, Vosas grorias padriñade, Vos'harencia conservade E sinon... ¡non vos queixedes!

(1) Primeiro drama en verso en dous autos (N. do A.).

© 2006 Biblioteca Virtual Galega