BVG     Atrás

( I ) " Son crepúsculo e barro. Crea quen esquece o parto, asinte a pel e tensa o corpo sen fillo. Podería crevar para crear morte pero sei condensar na voz o declive, lanzar esta moeda gravada e levantar frío. Podería sufrir e sufro na tensión que me obriga a interpretar o mundo nun xesto arriscado tan suave que enveleno eterna. A arte é unha cacería na garganta, unha batida nas miñas veas. Pero esta moeda cae e quedo dobrada no escenario, queda este corpo. Quén necesita o divismo que arrastro se só conmove ou fascina se eu son crepúculo e barro " ( II ) " Clave e illada nese tacto. Cada presa ou drama, cada acto de vida. Sen nacemento ou morte esta obra definitiva de espanto que esixe máis. E pensar nos movimentos lixeiros e rápidos dun diálogo case divino, a deidade que perde o alento para sentir o corpo dócil e indivisible. Anacrónica e sempre son crepúsculo e drama. Nen coñezo o tacto de todas esas teas, transfiguro e finxo vestir ilimitada, porque a orixe é o meu pulso acelerado a inscripción desta moeda o selo que deforma as marcas dixitais que nen conservo. Teño que padecer como se padece o grito até que é arte até que exclúe e crea "

© 2006 Biblioteca Virtual Galega