BVG     Atrás

     No mes de marzo de 1998, na miña casa de A Coruña, o pintor Antón Patiño e máis eu escribimos, durante tres días intensos de escrita e de procura, o libro, entre o ensaio e o manifesto, Hai suficiente infinito, publicado logo por Edicións Xerais.
     Tamén realizamos un texto poético que foi para nós como un divertimento. É "A canción do milenio".

¿Non temos a Heidegger, pero si a Rosalía? ¿A luz do crepúsculo é a nosa aporía? ¿Somos unha cultura somnámbula, de ocaso? ¿Leremos a Pessoa en poltronas de raso? ¿As bandeiras de néboa son o noso estandarte? ¿Será ese o destino da nosa húmida arte? ¿Deixar a illa de pedra á deriva no mar? ¿Virá don Sebastián, ou ese é outro cantar? ¿E Merlín o Profeta, o celta armoricán, daralle horizontes á Grei de Breogán? A nosa salvación, ¿son os Botafumeiros? A nosa identidade, ¿millares de Gaiteiros? Como pobo de antergos e novos soñadores, ¿podemos afirmar que somos os mellores? Ah memoria na pedra, ah choiva torrencial: ¿o efecto "mondariz" é a cultura gremial? Ah mirada oceánica no infinito do mar: Todos xuntos, moi xuntos, ¿haberémola armar? ¿En contra do onanismo e da incestuosa unión, fomentaremos sempre a orxía e a creación? ¡Caída demográfica: Nin dios pervivirá! Breogán, cando volte, moito se cabreiroá. ¡Hipermercado Europa! ¡Suevos! ¡Celtas! ¡Galicia!... ¿Estes gozos e sombras, son tan soio sevicia? Manuel Antonio, Curros, Luís Seoane, Reimundo, ¡canta falta facedes neste momento inmundo! ¿Se formos máis sinceros, e dicirmos verdade, só nos queda o churrasco, o lacón e a saudade?

© 2006 Biblioteca Virtual Galega