BVG Atrás |
A dureza dos soños |
||
|
(Texto íntegro) |
|
v2franciscocastroescoitoaosbeatles.html
Cando era neno militei no Bache, un equipo que xogaba contra nenos doutros barrios, en Teis. Na memoria gardo algúns goles. Un remate de cabeza á saída dun córner. Outro desde case que o medio do campo. O noso terreo de xogo tiña buracos por todas partes. De aí o seu nome. Os domingos, meus pais levábanme á grada de Río (falo da vella grada de Río, a do antes do Mundial), e ao ver aquel céspede tan verde e tan como de alfombra e tan como de verdade, sentía vergonza do meu campo do Bache e pensaba: que se sentirá pisando esa herba. Tiven que esperar a ser pai, e a ter un fillo futboleiro, para volvera a Balaídos. Foi ao inicio da presente temporada, contra o Barça. Din que temos unha memoria sentimental. Debe de ser certo porque nada máis subir as escaleiras da nova grada de río e meus ollos descubrir o céspede, tan verde e tan como de alfombra e tan como de verdade, dúas bagullas gordas coma aqueles balóns de coiro cos que eu xogaba no Bache, nacéronme nos ollos. Esa noite soñei que era neno outra vez e que tiñamos un partido os do Bache. Pero era en Balaídos. E marquei un gol de cabeza á saída dun córner e outro desde o medio do campo. Despois, emocionado, tireime a celebralo pola herba para adiante. No instante no que caín nun bache, espertei.
|
|
|
© 2006 Biblioteca Virtual Galega |