As moradías do vento

 

Escolma.

 

m1avilestaramancosmoradiasescolma001.html


                    II


     Vento mareiro, amigo
dos velamios senlleiros, da nebriña
de ronseles no ar aloumiñada,
do azul lonxano que se volve lila.

     Unha frauta delgada de horizontes,
trema na túa voz e dálle vida.

     Hoxe as dornas sulcaron,
a sorrisa do mar profunda e nidia.

     Hoxe as dornas, beberon o teu sangue na badía.

     E ti, beilando muiñeiras tolo
no corazón da noite
onde a forza de Deus anda perdida.

     Mans de vidro e de nube,
vento amigo,
medra no teu lecer a moradía.

 

 

 


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega