BVG     Atrás

A pertenza a unha terra asina identidade como poida facelo a relixión antiga. Os froitos que alí medran son o alcume onde aniñan os desexos. A terra será por sempre a dignidade, a fe anovada na feitura e o soño. NA noite espida comprácense os rumores que acomodan no ceo. O escenario da realidade érguese nunha apariencia de sombra (alí onde só os amantes ven), e cando esta se dilúa terá pasado un río tan livián... O mesmo que nos leva.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega