BVG     Atrás

ROL DE ESCUROS RECORDADE a eses outros, incesantes, construíndo a paisaxe, ou liberados nun discreto ritmo polas pedras da vida ensombrecida, por longos arrabaldos ou nos trens das viaxes máis tristes. Recordade ós que nunca se achegan cun argazo de evidente derrota: libélulas de loito nas mans, copias do horror, nin fan xuntanza alí nun sol caído, nin incordian, nin inventan desgracias na baixamar da vida. E son, seguen de pé nalgunha parte coma vivos e enteiros. Pensade nos inscritos na causa dos que perden e levan un narciso á altura da caída. Nos da arenga no alto do penedo. Os que negan Inferno e Paraíso. Areeiros que asubían vendo vi-las tormentas. E naqueles que escriben subornados por unha luz azul acetileno, por unha queimadura vixiante. Pensade nos anónimos dun trópico perdido, nos que renegan fronte os grandes pórticos e venden polas feiras cousas que dan sosego: novísimo cannabis en tarros que antes foron de olivas e manteiga. Pensade nos que chegan no nome da utopía, nos do plano catártico ó final do relato, nos de tanto milenio de candil e cantiga. Nas glorias máis inútiles. E naqueles mandados á fogueira en nome do decoro e da normal circulación dos días.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega