BVG     Atrás

En fuga as horas silvestres     estes corpos     a súa razón aquelas amadas que andaron descalzas á beira do mundo esa morna conquista da lei que anaina e regula a greta     o cáliz     o seu acre sabor a fogar En fuga o meu corpo nas tripas da historia e os seus relatos ese amor que o fundou ecoico e romántico     a rosa     a súa espiña a sombra delatada no rastro da usura e o capital -tantas palabras que o uso nos rouba-   En fuga como abellas exhaustas ao caer da tarde     desprendidas do po pole ou danza que algo reclama     Esta extenuación Andaba coas puntas do pé     delicada non digo senón crebada agarrada ao pánico esta deformación que se impón a seres estraños que perden o río a rima o rito o ricto tímidas e extremadamente útiles de teceláns   En fuga quen construía a casa as suás trampas as hedras sen sonetos    os vermes no suco dos cotenos ese esforzo que murmura debaixo dos cobertores     cristal fráxil cristal *** Chantado na costa do século ven di o teu novo nome a deflagración que o incendia o caos no que se ordena a paixón que o engastou sublimes plebeas dispostas ao tango extraviadas en fuga coa dor da costela e este cansanzo pois tanto Estado traga    regula a miña furia sen esplendor agárrame as entrañas amor que desinstalo os teus dominos así vaciada contemplo as túas gravuras as manchas que as auxilian qué proclaman di    qué protexen di    de qué se apiadan como gardan os lindes dos seus hortos a consigna que repites    que atravesa    que instaura cancións de mutiladas enfermas e cautivas que tanto Estado absorbe qué nos ata di nesta mudanza quen nos ata que vixía a creba desas artesa as danzas insurrectas as pezas liberadas na mecánica da fuga esta condición de tránsito grávida e magmática que a  xerou

© 2006 Biblioteca Virtual Galega