BVG     Atrás

As palabras Vou escribindo versos, levantando palabras tras palabra, un libro prós teus ollos, unha pequena casa na soedá do mundo, no outo da montaña. Vou escribindo versos, palabra tras palabra, contraditoriamente. Digo unhas veces sí, mitá da ialma, digo outras veces non e perdo o rumbo i a esperanza. Digo sí, se tí estás nos meus eidos, amada. Penso que mereceu vivir solo por atoparte a ti, rapaza, somentes por un bico dos teus beizos de agua. Non aturo a inxusticia i a crueldade benditas por hisopos e campanas. E pra acabar, non podo andar da morte na compaña. Digo non, digo sí, unha palabra afirma, outra palabra —digo sí, digo non—, nega, blasfema, mata. Do sí pró non, do non pró sí, a ialma dividida i anguriada vai levantando versos cada tarde, pedra tras pedra na montaña. Un día heime deitar a mal morrer, e quedaréi sin maus e sin palabras, un día heime deitar... Por iso agora teño que xuntalas, i erguelas ben de presa e con elas fague-la nosa casa.                          [O vento no teu colo]

© 2006 Biblioteca Virtual Galega