BVG     Atrás

DRAMATIS PERSONAE O DEMO A MEIGA PEPE.- Labrego rico PEPA.- Muller de Pepe PIRULÉ.- Tolo de Vilancosta NARANXO.- Trillonario PEPIÑA.- Filla de Pepe PEPIÑO.- Mozo de Pepiña PEDRIÑO.- Rapaz das vacas

Prólogo (Co telón cerrado. En cada beira están situados o Demo e a Meiga).

O DEMO

Este mundo é o pior que vin... e non hai quen o arranxe. Vouvos amostrar con que cras de xente ten un que traballar... Dá noxo... E logo un bota sapos e xofre pola boca e pensan que está a facer comedia. Non pode sere, non pode sere. Algunha vez que aparece algún que non é parvo de todo e alí imos tódolos demos do inferno coma se foramos estorniños pra ver por onde o podemos apillar. E custa... custa traballo... custa... traballo... todos a estorbar... e ti a primeira... mixiricadas, porcalladas.

A MEIGA

Tendes moito que deprender de nós... eu non vexo a vosa laboura en ningures. Todo se vos vai en grandezas. Os grandes pecados. As grandes traicións..., así non facedes nada. O mundo non está feito de cousas tremebundas nin de cousas arrepiantes... O mundo está feito de beliscos... de moitos beliscos e de... beliscos pequerrechiños.

O DEMO

Serviades pra piollos. Que me parta un raio. Tódalas meigas serviades para ser piollos. (Desparecen os dous). (Aparece, por cada un seu lado, Naranxo e máis Pirulé).

NARANXO

Ese é o Pirulé.

PIRULÉ

Se ti o dis, serei.

NARANXO

¿E logo non es?

PIRULÉ

E serei de todo.

NARANXO

¿E logo de onde vés?

PIRULÉ

Veño de alá, das terras baixas da Ulla.

NARANXO

¿E logo pra onde vas agora?

PIRULÉ

Ia para Tabeirós, pra ver de chegar á festa e soio puiden chegar ao restoballo. Eu nunca chego ás festas. Decote chego aos restoballos.

NARANXO

Pois cómpre chegar ás festas.

PIRULÉ

Comprirá.

NARANXO

Eu son dono das festas. Eu son quen manda facer tódalas festas do mundo. A min góstame adevertir á xente.

PIRULÉ

Eu son tolo e aos cordos non os entendo moito.

NARANXO

Nunha festa non hai tolos nin cordos, nin ricos nin pobres nin quen vive mal ou ben todo o ano. Cómese sin gana e bébese sin sede. Nas festas somentes hai festeiros.

PIRULÉ

A min non me parecían ruíns.

NARANXO

As festas non son cousa boa nin ruín. Son coma os pelos da cabeza, que non son bons nin ruíns. Son garnición.

PIRULÉ

Se son garnición son cousa boa. Porque se a un lle fallan os pelos da cabeza é calvo e non dita ben.

NARANXO

Algúns non teñen pelos na cabeza, pero agrómanlle na cara e chámanlle barba. Tamén é garnición.

PIRULÉ

Nas festas hai moita fartura pra tódolos probes.

NARANXO

Tamén a hai pra os cans.

PIRULÉ

Non sei que mal che fixeron os cans.

NARANXO

É mellor ser galo. En cras de animal é mellor ser galo.

PIRULÉ

¿Por que?

NARANXO

Porque os cans empáchanse de tanto comer e xa non sirven pra máis nada. Os cans andan de balde e levan pedradas. Os cans métense onde non deben. Os cans, cando non cómpren, estorban.

PIRULÉ

¿E os galos?

NARANXO

Os galos teñen papo... e van gardando... e collen máis azos pra cometer pecados mortaes.

PIRULÉ

O caso é que eu non lle puiden chegar a esta festa, pero vou o mesmo pra alá. O restoballo.

NARANXO

Non sabes canto perdeches, porque mandeilles dúas pipas de viño e cinco vitelas e papas de arroz e café e coñac.

PIRULÉ

¿Non che quedou nada pra min?

NARANXO

Non; deixeille todo alá. Eu sempre deixo todo alá.

PIRULÉ

Pero o caso é que eu a fame téñoa eiquí.

NARANXO

Pois vaite alá e dille que vas mandado polo Naranxo e daranche canto pidas.

PIRULÉ

Pero cando eu teño fame é agora.

NARANXO

Se vas pensando no que vas comer, chegas axiña.

PIRULÉ

Vou dar volta pra casa de Pepe de Vilancosta, que me mandou chamar. Pepe de Vilancosta. Ese tan rico.

NARANXO

Ese non é rico.

PIRULÉ

Disque sí.

NARANXO

Ese terá cartos, pero anda coma un lobo pra ver cando axunta máis cartos.

PIRULÉ

Con todo, eu vou ver a Pepe de Vilancosta.

NARANXO

Vai... vai. Non sei por que me dá o corpo que vas facer de can. (Vanse os dous). (Aparece Pepiño, que mira inquedo o reló. Despois, Pedriño).

PEPIÑO

¿Viches a Pepiña?

PEDRIÑO

Vin, sí señor.

PEPIÑO

¿Dixécheslle tal como che eu mandei?

PEDRIÑO

Dixen, sí señor.

PEPIÑO

¿E que che contestou?

PEDRIÑO

Moito non lle gustou.

PEPIÑO

Cóntame tal como che respondeu.

PEDRIÑO

Díxome que ela non ten por que andar ás agachadas polos carreiros, que gracias a Deus ten unha casa. Que vén de moi boas familias e máis que un seu tío foi coengo en Mondoñedo.

PEPIÑO

Pero de me ver ¿non che dixo nada?

PEDRIÑO

Dixo que pode ir vostede pola súa casa, que aínda que non é casa de señorío tampouco comen á xente.

PEPIÑO

Está ben. Vai por alá, pola casa, que xa che darei un pantalón remendado.

PEDRIÑO

Moitas gracias, logo. (Vanse os dous).

© 2006 Biblioteca Virtual Galega