BVG     Atrás

Chapa o pote, María, chapa o pote que eu xa non podo nunca máis. Voluntario derrengado vontades quebradas por mentiras As mentiras encauzadas con meandros de merda das telecomunicacións. Todo por pastas de vellos milenios pastas de galos de mesa de fragas pola beiriña que veñen e van as ondas do mar. Suxos institutores institucións podres por falta de melanina ou peiteados de relamida de vaca. cambiar cartos de todos por dignidade de todos menos dos escuros e iñorantes que non ven máis alá da súa garabata que vén sendo o seu embigo. Nunca máis podemos. Estamos derrengados despois de facer papeis non correspondidos. A verdadeira anarquía social. Chapa o pote, María, chapa o pote que eu xa non podo nunca máis. A maior desastre maiores desastrosos. Equivalencias evidentes chapa o pote coller a tixola polo mango quitade de aí que luxades non sodes inocentes precisamente culpables ausentes intercambiables cromos que vaia cromo forman As cofrarías de loitadores deberían sarcofragocitaros especialmente ao momia que resiste ás baixadas de tensión nunca máis tenderlle a man nesa furna nen aos madriles nen aos netos dos mesmamente culpables que son o mesmo e capicúa. Todo acaba como empeza. Quebrados os voluntarios chapade o pote buscar solucións que non sexan para sempre senón para nunca nunca máis nen con triple casco.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega