BVG     Atrás

Manchei este papel con tinta vermella,      quizais pensando      ou soñando      tal vez vendo en ti e en min,      que somos dous, e os dous sumamos dous, non máis.      Pasan as horas      mirándonos ós ollos,      doéndonos por dentro ata o fondo da escuridade,      ata que os nosos ollos, enfermos de tanto buscarnos,      non atopen o mínimo indicio de tenrura.      Xa ninguén sabe se existe a beleza, a frialdade ou a paixón.      Esváense as sensacións sen ningunha dificultade,      os praceres emocionais son insensibles; e ti e mais eu,      só podemos restregárno-los ollos, dobrando cos nosos dedos carnosos as longas pestanas cara a dentro, cravándose na capa      cristalina que envolve o globo ocular.      Doentes, malferidos,      vivimos co sorriso pegado ós beizos, semellando unha incógnita fluída que voa no ambiente, con cara de ineptos de olladas insípidas, con expresión de imbécil asombrado;      Doente estampa.      Continuamos espreitándonos,      ó lonxe.      Imaxino      os teus ollos mirándome,      unhas mans ó lonxe acenando, e ti non as alcanzas coa vista, porque eu ocupo o primeiro plano, e cégote.      Mais o soño remata antes de iza-las pálpebras, cando prosigo a imaxina-lo mundo dunha soa cor, uniforme, harmónico,...      Da miña mente escapou a visión da túa face, dos teus ollos, das pupilas vermellas.      Hai lume na epiderme das mans, que buscan ansiosas o aceiro onde aferrarse, aceiro puro que non fai acto de presencia, porque nunca existiu en min. Rumbo ás illas (1997)

 

© 2006 Biblioteca Virtual Galega