BVG     Atrás

Esquecido no fondo dunha rega, esborrállase o muíño fariñeiro tradado pola couza no farneiro, na buxa, na peneira, na moega.     Xa non se lembra da última fanega de molaxe trocada en pan albeiro, nin a frescura sente do regueiro que á súa beira rápido escorrega.     Non deixa a mesta fraga ve-lo ceo nin o solpor nin a brillante aurora e, por veces, ecoa un longo ouveo.     O seu monótono treinar, noutrora, invitaba a ruar e ó parrafeo ¡Que só e abandonado fica agora!

© 2006 Biblioteca Virtual Galega