BVG     Atrás

Persisto
e ainda alcanzo a ver un fragmento do mar da tua vixília.
Acordo á tua hora,
xazo na tua insónia
e teño os teus xoellos mancados de cinco anos
nun xardin que tarde ou cedo ha engolir o asfalto.
Apago da miña memória o meu medo
vampirizado na roda do teu medo,
mais a ferida xeme infectada da terra e do tixolo das primas,
de cócoras na eira,
cos osos a estalaren-lles da fame,
unha fisura no cóvado direito
e outra rebelde ao xeso
-porque devoras tamén xeso e area
e o cal ennodoado das paredes
na procesión das sombras.
Estás máis alta e livre, dim-me,
progresas
nese mester de cuidares-te a ti mesma:
estou
desprovista e espida,
pronta a calquer viaxe, nunha casa que xira ateigada de beixos
doutras bocas.
Desaloxo os fantasmas e instalo a miña vertixe de non ter-te,
ainda que sexa dona de todas as tardes dos teus cinco anos
e do sangue a che fazer crosta nos xoellos.

No reverso do mar non hai raízes.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega