Visualizar colaboración

Como un Prometeo esqecido
Procuro no ceo desta terra que ferve
As estrelas perdidas da miña matria.
Cabalga lentamente a tristeza
Pola miña espalda esvaida:
É unha araña negra que me araña
Lentamente as entrañas.

Ausencia

Ausencia

A lembranza crepita nos meus ollos afogados
E titilan nun ceo ignoto
Estrelas fuxidías
Que eu non recoñezo.

Ausencia

Ausencia