O Deus da vida

Diego Taboada

n3diegotaboadadeusdavida.html
Traigo palabras molladas en osíxeno, veño
das corredoiras da spranza.

Escoitei os soños dos excluídos nos bares
das cidades miseria.

Viaxei polo mundo, en busca da verdade
escondida baixo a pel de todo home

(E acheina)

Expresada en centos de linguas, en verbas
que perforan fronteiras: soño de colectiva
dignidade, en tempos de colectiva barbarie.

É o Deus da vida, ese punto no espacio e no tempo
no que a neutralidade... minte.


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega