POÉTICA
Os poetas admirados afóganme
no mar de poemas.
!Axuda...!.
MAIS POETICA
Os libros de poemas lidos
nas noites frías
da túa ausencia
craváronme un coitelo
no corazón .
¡O meu sangue é de cor verso!
24/09/2004
ARUME DE POESIA NÚA
A maquina de café
asubía a miña poesía núa
mentres o vello desenganado
de Kavafis
segue a durmir no café
sen compañía.
25/10/2004
AS ESQUINAS DA POESIA NUA
"O amor non se confunde cá poesía"
Isidore Duccase
O poema nu non pode reter
o amor nun verso,
nunha estrofa,
nun poema.
Poetas!
O amor e a poesía núa
non teñen esquinas.
26/10/2004
O FLANEUR SUICIDA
"O flaneur é una creación de París"
Walter Benjamin
Só
vexo chamadas e asubíos
da morte
polas rúas frías da cidade
de París.
Acabarei
coa miña vida vestido de Frac
voando dende a ponte Mirabeu
pola que flúe a modiño
o leito dos suicidas
ou aforcado cos meus poemas
na farola
de Nerval.
¡Morte poética!
18/09/2004
PASEOS POETICOS
Saia toda as mañas
ben cedo
a dar longos paseos
con Miss Gee polas ruidosas
rúas da cidade
a procura da lenta
nudez do poema
nós bicos dos namorados
e nas verbas dos vellos
que esperan o fin do tempo
sentados no parque da memoria.
26/10/2004
JAZZ NO LATINO
"Luz morna sobre ás mesas"
Lansgton Huhges
Pouca luz,
vasos cheos de soños
e xeo
sobre ás mesas,
risas e saudades contaxiosas,
promesas incumpridas,
bicos aprazados,
caricias suspendidas no aire
coma notas do piano
de Hancock na fría noite
do catro de octubro ,
mentres o jazzmen busca no ceo
os mortos polo jazz,
a Coltrane,
a Gillespie,
a Davis
a Thelenius,
a Sonny Rollins
ou a Chet Baker
e nos cremos que o Village Vanguard
non esta en Nova York
senón en Ourense
que non é unha enorme metáfora.
do reino de Mánoa
senón que sigue sendo a Auria
de Blanco Amor
e dos poetas e bispos
camiñantes nas frías
noites de inverno.
¡Respiramos o mito
entre fume de tabaco!
A LOVE SUPREME
O noso amor é como as notas
que o saxo soprano
de Coltrane chora,
aloucado,
¡Embarcados na procura do A Love Supreme!
O PIANO DE MONK
O piano de Monk
marca o ritmo
dos nosos corpos
sedentos do tempo do amor.
¡Somos Bopers do amor!
25-09-2004
AMOR
A María
"Lostrego na tebra"
Eduardo Moreiras
O teu amor,
coitelo asasino, atravesa
sen pudor
o meu intimo corpo de arxila
coma un lostrego
na tebra.
15/09/2004
INVITACION
A María, tamén
"Aproxímate os labios"
Miguel Anxo Fernán Vello
Os teus beizos doces
invítanme a percorrer
o universo do teu corpo nu
destinado ou predestinado
¿A que?.
Ó amor sen adxetivos.
19-09-2004
MEDO
"É o medo, e o medo".
Claudio Rodríguez
Teño medo, teño medo
moito medo,
si teño medo
o contemplar á luxuria
do teu corpo nu.
¡A túa nudez é poesía núa!
29/10/2004
PARIS
"Nesta cidade de París tamén os vellos
teñen dereito a bicarse"
Jorge Amado
En París bícanse
os xoves,
os xoves vellos do 68,
os exiliados republicanos,
os troskistas,
os maoístas
os marxistas,
os ex-marxistas,
os comunistas,
os ex-comunistas
que son moitos,
os anarquistas,
os ecoloxistas,
os lacanianos,
os post-lacanianos,
os tolos de Queneau,
os existencialistas,
os amantes de Rodin,
os surrealistas,
os dadaistas,
os futuristas,
os membros da xeografía da fame,
os rusos brancos e roxos
os simbolistas,
os estudiantes da escola da soidade,
os membros da xeración perdida,
Piccaso con calquera das
súas amantes,
os cans de Giacometti,
Henry Miller e Anais Nin na praza Clichy
Rimbaud e Verlaine,
María Casares e Camus
con sabor a mar galego,
os amigos ladróns de Genet,
Lautreamont e Maldoror,
Apollinaire e Lou
que nunca se convirtiu
en un obús alemán
o trompetista de jazz,
os vellos Zelia e Jorge Amado
con paixón brasileira,
e Cortazar que bica a Maga
despois de lerlle un verso de Rosalía
da súa antoloxía de poesía galega
que durme na súa biblioteca.
Nós tamén nos bicamos
nas pontes de París
e fronte a estatua de Apollinaire
detendo o tempo
e a vida da cidade soñada.
27/09/2004
CEDEIRA
A estrada de Cedeira
conduceme o ceo
dos teus bicos.
9/12/2004
ODA A VELLA BEBEDORA
"É ninguén bebe a miña pena"
Thomas Bernhand
Estabas no alto das Praterías
cando te dirixías a xente
que non sabe que a lúa baila
na Quíntana dos mortos
ca túa sombra
para berrar
¡Que dura é a soidade!
Pero ninguén te escoitaba,
só eu.
O aspirante a poeta
que camiñaba,
que camiñaba pola pedra mollada
de soños e promesas incumpridas
a procura do verso perdido
e do tempo do amor.
A PANTASMA DE S. C
"¿Que fantasma te habita
eternamente?"
Manuel María
Manuel María,
atopei xa
despois de moito buscar
a pantasma que habita eternamente
nas rúas de Compostela.
A pantasma
é a túa poesía que percorre
as rúas da inefable
e perfumada
Compostela.
A pantasma cáelle una bagoa
pola túa ausencia
e molla a miña faciana
de poeta nu
e a pedra da inefable
Compostela.
EVTUSHENKO
"Meu pobre fillo, agora estas perdido definitivamente"
A nai de Evtushenko
Era noite de inverno
en Ourense,
na rúa só
o drogadicto na procura do sono tranquilizador,
o bispo buscando a deus nas estrelas
e o vello poeta
a procura do verso
que se lle escapou do poema.
¡Que razón tiña a nai de Evtushenko!
16/12/2004
THOMAS BERHAND
Entre os libros envellecidos
polo tempo,
polo esquecemento da memoria
e a miseria humana
atopeite.
Entre os libros abandonados
coma a cans vellos
ós que se deixa morrer
no inferno da cidade
atopeite.
Entre os libros vendidos
como ferralla vella,
atopeite
Thomas Berhand.
PAUL CELAN
"No, nunca"
Alfonso Costafreda
Non,
non
camiñes pola ponte Mirabeu.
e non berres o verso de Baudelaire
porque a auga do Sena quere bicarte
na túa cara de perseguido.
O mundo no que nos consumimos
non precisa dos alucinados
máis a poesía
SI.
|
BVG
Voltar atrás
