As luces tras de ti

Yago Canedo

n3yagocanedoasluces.html
Ti cres que non se nota que estás presente
mais cando marchas as luces apáganse tras de ti.

Soan berros negros no branco camiño a casa
e tápanme a vista botándome fora,
deixándome a un lado,
no escuro,
sen norte,
sen estrelas na memoria que lembren o destino,
cos pes pegados no chan e nas mans cravos ardendo.

E ti cres que non se nota que estás presente
mais cando marchas, tras de ti apáganse as luces.

Emperador caído, rei sen terra,
son lenda viva que xa non vive a súa lenda esquecida.
Forma humana, dor sen forma,
denso.
Augurio de soidade, man sen remo,
espellismo berreante e xordomudo, pasatempo feito...

E ti cres que non se nota que estás presente
mais, cando marchas, apáganse tras de ti as luces.

Desde a cuneta escura agardo a túa volta
sabendo certo que non virás por min nunca
e abro un camiño cunha botella rota
botándome terra nos oídos e na boca,
xurándote amor e negándote a cada hora.

E ti cres que non se nota que estás presente,
mais cando marchas apáganse as luces tras de ti.


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega