Carta ao Guerrilheiro

Aultre Narai

n4autrenaraicartaaoguerrilheiro.html

non
non
   podo cambiar
non
non
   menten os espellos
non
non
   engánanme?
non
non
   a min
non
non

dáme paz coa túa man

o ser humano
animal egoísta
todo ten máis quere
racional?
de tanto pensar tornouselle mudo o corazón
nada sabe
mais todo quere saber...
e cando a verdade se lle aparece o único que fai é fuxir dela

dáme paz coa túa man

o avión esnafrouse e eu con el
asasinei á nena que fun
devoreina coa miña rabia
enferma de medo
ao meu corazón cosinlle os beizos coa dor da renuncia
morta en vida
á que quixeron salvar
mordinlles sen querer evitalo
cadela rabiosa sen dono
as feridas dos meus aínda hoxe non cicatrizaron...
tola??
salvaxe

dáme paz coa túa man

fun o meu propio inferno
queimeime no meu propio lume
fun nada
pero o ave fénix sempre renace das súas cinzas
das miñas miserias...
peor que a tolemia é a desesperación
tola
salvaxe
soñadora
irracional

dáme paz coa túa man

para que amar cando todo está perdido?
loitar por unha lingua que morre?
non dignidade
non orgullo
loitas porque amas a lingua que morre
amas porque vivir é amar

dáme paz coa túa man

vivo porque si
vivo porque non
si
non entro
saio
e xamais pecho a porta
collo a mochila e bótome a andar
tantas xentes, tantos momentos
acougar?
xa vou cansa
cheguei a compostela e tombeime bocarriba no Obradoiro
as torres abrazaban o meu corpo magoado
marchei de esmorga pola cidade dos meus soños
e falei coa pedra sabia na lingua de Deus

dáme paz coa túa man

quemáistenseestouaquíparaescribirsalvarlleavidaaalguénvivirmorrerouparanada!!

acougar...? máis non me pidas que me pare a pensar
dóeme a alma se o fago
só quere sentir o mundo dentro do meu corpo miúdo
contemplalo e abrazarse a carballos e castiñeiros de ducias de anos
pechar os ollos sen soñar

dáme paz coa túa man

vivo porque si e porque non
si
sen sentido
inútil
prescindible
si
mais...
vivo para min
e só vou en busca de pequenos anacos do paraíso
MOMENTOS que lle dan sentido a todo o que vivín
ti tamén tes que te-los...

dáme paz coa túa man
vivir
morrer
non-vivir
cal é o teu?

dáme paz coa túa man

non hai volta atrás
se vives terás que
atopar o equibrio entre todo o inmellorable e todo o noxento
da vida
do mundo en que vives

dáme paz coa túa man

tiña unha ilusión
loitei por ela
e cando xa era miña
alguén berrou: "aínda non!!"
cortaron as miñas mans para roubarma
tiven que aprender a escribir coa boca e co corazón
eu si coñezo eses dentes sanguinarios
a dúbida do corazón malferiro...
que porta?cal?
porque aínda non a vin
acougo e penso
que xa non sei rendirme
terían que matarme para impedirme seguir a loitar
e soño de novo
pero ben sei que moitas veces é máis difícil
crer
no que a alma soña
que estar a soñar

dá-me paz coa túa man

abrazar
amar
rezar
cantar
aguantar
soñar
andar
escoitar
viaxar
chegar
falar
acougar
axudar
procurar
preguntar
atravesar o ar...                                                así son eu guerrilleira

na carteira aínda conservo o carné de cando estiven toda
e se procuro o fin da miña existencia é porque
eu xa me atopei a min mesma


porque queres que acougue?
xa te rendiches?
quen te feriu que xa non confías?
porque non queres que atravese esa porta que non coñezo?

(((sénteo!)))

dá-me a paz coa túa man, Guerrilleiro, para que acougue


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega