Soa a bohemian rapsody nun pequeno aparato de radio nun pequeno pobo de
Escocia. Soa entre un nescafé e uns días que se acaba en menos do que podes
imaxinar. O sol non levanta máis que un pouco e parece un eterno
atardecer. Supoño que o é.
Tés a cabeza cuberta de gorros de lá, claro que hai máis lá dentro que
fora, tés a cabeza como un bombo, está a piques de estoupar, por qué estás
aqui? porque sempre me preguntan iso, e por qué nunca sei decila
verdade?
Podería dicir mil cousas, máis hai algo que non me deixa
mentir. Estou por ti.
Xa non soa a bohemian, agora os Lightning seeds, gracias deus pola seleccción
musical, e lucky you. E pregúntome si realmente son afortunado.
Que carallo o vou a ser, entre néboas e gueivotas, só vexo a túa
faciana, só vexo o teu corpo entre os poucos corpos femininos que asoman polas rúas,
quero que a miragre mais grande se cumpra, quero que estés aqui.
Teño que andar cara unha casa adosada na que os cds me siguen a recordar a autobiografia sonora dunha
perda.
Non poido esperar que un avión me mande de volta para que poda saber algo de
ti. Unha forza descoñecida, algo asi daría lugar á terceira parte de star trek en
Escocia, trekkis en kilt, dime que por fin teño a cabeza no punto exacto antes do non
retorno. Que querías de min? que esperabas? que te olvidase? podes
olvidar? agora os wallflowers, o que non arranxa nada, porque eran os nosos favoritos musicos sexuais.E
volto a pensar en ti.
Deixaría de pensar por algun intre? Podes contestarme antes de que sexa demasiado tarde.
Namoreime dunha gueivota suicida e dun asfalto
mollado, espero un autobus nunha esquina onde endexamais chega e vexote
pasar, e pasas, outra vez e mil máis, por debaixo da liña de flotacion dos superviventes ós holocaustos
sentimentais.
Un día, calquer día, perderei o rumbo, e perderei o cupo de sentimentalidade que me donou a
providencia. Xa o tes ti, telo nun caixón baixo chave, non queres
miralo, mais, esta aí, latindo en pequenas dosis.
Sinto que un abrazo prolongado rematado nun bico pequeno que se prolonga nunha sucesion de caricias aloumiñadas e bicos desenfrenados só é posible se estiveras
aqui. Se viras o que eu vexo, se non me envexaras por fuxir e fuxises
conmigo.
Deus salve á raiña, miña raiña. |
BVG
Voltar atrás
