Leite perdido

Pequena

n2pequenaleiteperdido.html

Baixarei unha e outra vez
do cume das dedas esfarrapadas de
polbos engaiolados.

Somos reloxos levados polo destino.

Eu:

preciso o ritmo
dos teus movementos.

O ar salouca ao meu redor,

                                         E choro.

Quero bicar unha vez máis
a rosa da liberdade,

Sentir o teu fusil
desfacéndose no meu corpo.

Escuros senos xeados.

Leite perdido.


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega