Cantigas de amor

Páxina Anterior

Parte nº 2

Páxina Seguinte

amor2.html


AIRAS NÚNEZ [B 872 / V 456]

Que muito m'eu pago deste verão
por estes ramos e por estas flores,
e polas aves que cantan d'amores
por que ando i led'e sen cuidado
e assí faz tod'homen namorado:
sempr'i anda led'e mui loução.

Cand'eu passo per algüas ribeiras,
so bõas arvores, per bõos prados,
se cantan i passaros namorados
logu'eu con amores i vou cantando
e log'alí d'amores vou trobando
e faço cantares en mil maneiras.

Hei eu gran viço e grand'alegría,
quando mi as aves cantan no estío.



AIRAS NÚNEZ [B 873 / V 457]

Amor faz a min amar tal senhor
que é máis fremosa de quantas sei,
e faz-m'alegr'e faz-me trobador,
cuidand'en ben sempr'; e máis vos direi:
     faz-me viver en alegrança
e faz-me toda vía en ben cuidar.
     Pois min Amor non quer leixar
     e dá-m'esforc'e asperança,
mal venh'a quen se del desasperar.

Ca per Amor cuid'eu máis a valer,
e os que del desasperados son
nunca poderán nen üu ben haver,
mais haver mal; e por esta razón
     trob'eu e non per antolhança,
mais pero que sei mui lealment'amar.
     Pois min Amor non quer leixar
     e dá-m'esforc'e asperança,
mal venh'a quen se del desasperar.

Cousecen min os que amor non han
e non cousecen si, vedes que mal!,
ca trob'e canto por senhor, de pran,
que sobre quantas hoj'eu sei val
     de beldad'e de ben falar,
     e é cousida sen dultança.
Atal am'eu, e por seu quer'andar.
     Pois min Amor non quer leixar
     e dá-m'esforc'e asperança,
mal venh'a quen se del desasperar.



AIRAS PÁEZ [B 1100 / V 691]

Dizen pela terra, senhor, ca vos amei
e de toda-las coitas a vossa maior hei,
     e sempr'eu, namorado,
     hei a viver coitado!

Dizen pela terra ca vos amei, senhor,
e de toda-las coitas a vossa hei maior,
     e sempr'eu, namorado,
     hei a viver coitado!

E de toda-las coitas a vossa maior hei,
e non dormio a noit', e o día peor hei,
     e sempr'eu, namorado,
     hei a viver coitado!

E de toda-las coitas a vossa hei maior
e non dormio a noit', e o día hei peor,
     e sempr'eu, namorado,
     hei a viver coitado!



AIRAS VEAZ [B 444 / V 56]

Senhor fremosa, por meu mal
vos viron estes olhos meus,
ca des entón assí quis Deus
e mia ventura, que é tal
     que nunca vos ousei dizer
     o que vos quería dizer.

E al houv'eu vosc'a falar,
senhor, sempr'u vosco falei,
vedes por que, ca me guardei
tan muit'en vos dizer pesar
     que nunca vos ousei dizer
     o que vos quería dizer.

Seede mui ben sabedor:
des que vos eu primeiro vi,
sempre mui gran coita sofrí,
ca assí quis Nostro Senhor
     que nunca vos ousei dizer
     o que vos quería dizer.



ALFONSO X [B 470]

Par Deus, senhor,
enquant'eu for
de vós tan alongado,
nunca en maior
coita d'amor,
nen atán coitado
foi eno mundo
por sa senhor
homen que fosse nado,
     penado, penado.

Sen nulha ren, sen vosso ben,
que tant'hei desejado
que ja o sén
perdí por én,
e viv'atormentado,
sen vosso ben,
de morrer én
ced'é mui guisado,
     penado, penado.

Ca, log'alí
u vos eu vi,
fui d'amor aficado
tan muit'en mí
que non dormí,
nen houve gasalhado
e, se m'este mal
durar assí,
eu nunca fosse nado,
     penado, penado.



BERNAL DE BONAVAL [B 1066 / V 657]

A dona que eu am'e tenho por senhor
amostrade-mi-a, Deus, se vos én prazer for,
     senón dade-mi a morte.

A que tenh'eu por lume destes olhos meus
e por que choran sempr', amostrade-mi-a, Deus,
     senón dade-mi a morte.

Essa que vós fezestes melhor parecer
de quantas sei, ai Deus!, fazede-mi-a veer,
     senón dade-mi a morte.

Ai Deus!, que mi a fezestes máis ca min amar,
mostrade-mi-a u possa con ela falar,
     senón dade-mi a morte.



BERNAL DE BONAVAL [B 1069 / V 660]

A Bonaval quer'eu, mia senhor, ir
e des quand'eu ora de vós partir
     os meus olhos, non dormirán.

Ir-m'-ei, pero m'é grave de fazer,
e, des quand'eu ora de vós tolher
     os meus olhos, non dormirán.

Toda vía ben será de provar
de m'ir; mais, des quand'eu de vós quitar
     os meus olhos, non dormirán.



BONIFACI CALVO [A 266 / B 450]

Ora non moiro, nen vivo, nen sei
como me vai, nen ren de mí, senón
atanto que hei no meu coraçón
coita d'amor qual vos ora direi:
     tan grand'é que me faz perder o sén,
     e mia senhor sol non sab'ende ren.

Non sei que faço, nen hei de fazer,
nen en que ando, nen sei ren de mí,
se non atanto que sofr'e sofrí
coita d'amor qual vos quero dizer:
     tan grand'é que me faz perder o sén,
     e mia senhor sol non sab'ende ren.

Non sei que é de min, nen que será,
meus amigos, nen sei de mí ren al
se non atanto que eu sofr'atal
coita d'amor qual vos eu direi ja:
     tan grand'é que me faz perder o sén,
     e mia senhor sol non sab'ende ren.



DIEGO MONIZ DE ASME [B 8]

Deus! Que pouco que sabía
eu en qual viço vivía,
quand'era con mia senhor,
e que muito me queixava
dela (porque non pensava
de min), e non gradecía
a Deus qual ben me fazía
en sol me deixar veer
o seu mui bon parecer!

Mais en gran sandez andava
eu, quando me non pagava
de con tal senhor viver,
e que melhor ben querría!
E m'end'ora pagaría!
Mais esto a min que mi o dava,
este ben, que non m'entrava?
Non houvess'hoj'eu melhor,
e houvess'eu tal sabor!

Mais logo m'ar mataría
un cor, que hei, de folía
mui comprido e d'amor,
que per poucas m'ar matava!
Quand'eu mia senhor catava,
en tal coita me metía
que conselho non sabía
eu de min, como fazer
por dela máis ben haver!

Mais, se eu nunca cobrava
o vic'en que ant'estava,
saber-lh'-ía ben sofrer
seu amor, e nembrar-m'-ía
que eu viver non podía,
quando ela alhur morava:
tan muito a desejava!
Mais eu con este pavor
sería bon sofredor!



DINÍS, Don [B 498 / V 81]

Oimais quer'eu ja leixá-lo trobar
e quero-me desemparar d'amor,
e quer'ir algüa terra buscar
u nunca possa seer sabedor
ela de mí nen eu de mia senhor,
pois que lh'é d'eu viver aquí pesar.

Mais Deus! Que grave cousa d'endurar
que a min será ir-me d'u ela for!
Ca sei mui ben que nunca poss'achar
nen üa cousa ond'haja sabor,
senón da morte; mais ar hei pavor
de mi a non querer Deus tan cedo dar.

Mais se fez Deus a tan gran coita par
come a de que serei sofredor,
quando m'agora houver d'alongar
daquesta terra u ést'a melhor
de quantas son, e de cujo loor
non se pode per dizer acabar.



DINÍS, Don [B 508/V 91]

Pois mia ventura tal é ja
que sodes tan poderosa
de min, mia senhor fremosa,
por mesura que en vós ha,
e por ben que vos estará
     pois de vós non hei nen un ben,
     de vós amar non vos pes én,
          senhor.

E pois por ben non teedes
que eu haja de vós grado
por quant'afán hei levado
por vós; ca assí queredes,
mia senhor, fe que devedes,
     pois de vós non hei nen un ben,
     de vós amar non vos pes én,
          senhor.

E lume destes olhos meus,
pois m'assí desemparades
e que me grado non dades
como dan outras aos seus,
mia senhor, polo amor de Deus,
     pois de vós non hei nen un ben,
     de vós amar non vos pes én,
          senhor.

E eu non perderei o sén,
e vós non perdedes i ren,
          senhor.



DINÍS, Don [B 509/V 92]

Senhor, dizen-vos por meu mal
que non trobo con voss'amor,
mais ca m'hei de trobar sabor;
e non mi valha Deus nen al,
     se eu trobo por m'én pagar,
     mais faz-me voss'amor trobar.

E essa que vos vai dizer
que trobo porque me pagu'én,
e non por vós, que quero ben,
mente; ca non veja prazer
     se eu trobo por m'én pagar,
     mais faz-me voss'amor trobar.

E pero quen vos diz que non
trobo por vós, que sempr'amei,
mais por gran sabor que m'end'hei,
mente; ca Deus non mi perdón
     se eu trobo por m'én pagar,
     mais faz-me voss'amor trobar.



DINÍS, Don [B 512/V 95]

Pois que vos Deus fez, mia senhor,
fazer do ben sempr'o melhor,
e vós én fez tan sabedor,
üa verdade vos direi,
se mi valha Nostro Senhor:
     erades bõa pera rei.

E pois sabedes entender
sempr'o melhor e escolher,
verdade vos quero dizer,
senhor, que servi'e servirei:
pois vos Deus atal foi fazer,
     erades bõa pera rei.

E pois vos Deus nunca fez par
de bon sén nen de ben falar,
nen fará ja, a meu cuidar,
mia senhor, por quanto ben hei,
se o Deus quisesse guisar,
     erades bõa pera rei.



DINÍS, Don [B 516 / V 99]

Sempr'eu, mia senhor, desejei,
máis que al, e desejarei
vosso ben que mui servid'hei,
     mais non con asperança
d'haver de vós ben; ca ben sei
que nunca de vós haverei
     senón mal e viltança.

Desej'eu mui máis doutra ren
o que mi pequena prol ten,
ca desej'haver vosso ben,
     mais non con asperança
que haja do mal que mi ven
por vós nen galardón por én
     senón mal e viltança.

Desej'eu con mui gran razón
vosso ben, se Deus mi perdón,
mui máis de quantas cousas son,
     mais non con asperança
que sol coid'eno coraçón
haver de vós por galardón
     senón mal e viltança.



DINÍS, Don [B 518b/V 121]

Ai, senhor fremosa, por Deus
e por quan boa vos el fez,
doede-vos algüa vez
de min e destes olhos meus,
     que vos viron por mal de si,
     quando vos viron, e por mí.

E, porque vos fez Deus melhor
de quantas fez e máis valer,
querede-vos de min doer
e destes meus olhos, senhor,
     que vos viron por mal de si,
     quando vos viron, e por mí.

E, porque o al non é ren,
senón o ben que vos Deus deu,
querede-vos doer do meu
mal e dos meus olhos, meu ben,
     que vos viron por mal de si,
     quando vos viron, e por mí.



DINÍS, Don [T 7 /B 520a / V 113]

Quix ben, amigos, e quer'e querrei
üa molher que me quis e quer mal
e querrá; mais non vos direi eu qual
ést' a molher; mais tanto vos direi:
     quix ben e quer'e querrei tal molher
     que me quis mal sempr'e querrá e quer.

Quix e querrei e quero mui gran ben
a quen mi quis mal e quer e querrá,
mais nunca homen per mí saberá
quen é; pero direi-vos üa ren:
     quix ben e quer'e querrei tal molher
     que me quis mal sempr'e querrá e quer.

Quix e querrei e quero ben querer
a quen me quis e quer, per bõa fe,
mal, e querrá; mais non direi quen é;
mais pero tanto vos quero dizer:
     quix ben e quer'e querrei tal molher
     que me quis mal sempr'e querrá e quer.



DINÍS, Don [B 520b / V 123]

Quer'eu en maneira de proençal
fazer agora un cantar d'amor,
e querrei muit'i loar mia senhor
a que prez nen fremosura non fal,
nen bondade; e máis vos direi én:
tanto a fez Deus comprida de ben
que máis que todas-las do mundo val.

Ca mia senhor quizo Deus fazer tal,
quando a fez, que a fez sabedor
de todo ben e de mui gran valor,
e con tod'esto é mui comunal
alí u deve; er deu-lhi bon sén,
e des i non lhi fez pouco de ben
quando non quis que lh'outra foss'igual.

Ca en mia senhor nunca Deus pos mal,
mais pos i prez e beldad'e loor
e falar mui ben, e riir melhor
que outra molher; des i é leal
muit', e por esto non sei hoj'eu quen
possa compridamente no seu ben
falar, ca non ha, tra-lo seu ben, al.



DINÍS, Don [B 521b / V 124]

Mesura sería, senhor,
de vós amercear de mí,
que vós en grave día vi,
e én mui grave voss'amor é;
tan grave, que non hei poder
daquesta coita máis sofrer
de que, muit'ha, fui sofredor.

Pero sabe Nostro Senhor
que nunca vo-l'eu merecí,
mais sabe ben que vós serví,
des que vos vi, sempr'o melhor
que nunca eu pudi fazer;
por én querede-vos doer
de min, coitado pecador.

Mais Deus que de tod'é senhor,
me queira poer conselh'i,
ca se meu feito vai assí
e m'el non for ajudador
contra vós, que el fez valer
máis de quantas fezo nacer,
moir'eu, mais non merecedor.

Pero se eu hei de morrer
sen vo-lo nunca merecer,
non vos vej'i prez nen loor.



DINÍS, Don [B 522 / V 105]

Nostro Senhor, hajades bon grado
por quanto m'hoje mia senhor falou;
e tod'esto foi porque se cuidou
que andava doutra namorado;
     ca sei eu ben que mi non falara
     se de qual ben lh'eu quero cuidara.

Porque mi falou hoj'este día,
hajades bon grado, Nostro Senhor;
e tod'esto foi porque mia senhor
cuidou que eu por outra morría;
     ca sei eu ben que mi non falara,
     se de qual ben lh'eu quero cuidara.

Por quanto m'hoje falou, haja Deus
bon grado, mais desto non fora ren,
senón porque mia senhor cuidou ben
que doutra eran os desejos meus;
     ca sei eu ben que mi non falara,
     se de qual ben lh'eu quero cuidara.

Ca tal é que ante se matara
ca mi falar se o sol cuidara.



DINÍS, Don [B 524b / V 127]

Proençaes soen mui ben trobar
e dizen eles que é con amor,
mais os que troban no tempo da flor
e non en outro sei eu ben que non
han tan gran coita no seu coraçón
qual m'eu por mia senhor vejo levar.

Pero que troban e saben loar
sas senhores o máis e o melhor
que eles poden, sõo sabedor
que os que troban, quand'a frol sazón
ha, e non ante, se Deus mi perdón,
non han tal coita qual eu hei sen par.

Ca os que troban e que s'alegrar
van eno tempo que ten a color
a frol consigu'e, tanto que se for
aquel tempo, logu'en trobar razón
non han, non viven en qual perdiçón
hoj'eu vivo, que pois m'ha de matar.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega