AFONSO EANES DO COTÓN [B 826 / V 412]
Se
gradoedes, amigo, de mí, que gran ben queredes, falad'agora comigo, por
Deus, e non mi o neguedes: amigo, por que
andades tan trist'ou por que
chorades?
Pois eu non sei com'entenda porque andades coitado; se
Deus me de mal defenda, quería saber de
grado, amigo, por que
andades tan trist'ou por que
chorades?
Todos andan trebelhando (estes con que vós
soedes trebelhar) e vós chorando; por Deus, e que
dem'havedes, amigo, por que
andades tan trist'ou por que
chorades?
AFONSO LÓPEZ DE BAIÁN [B 738 / V 339]
Fui eu,
fremosa, fazer oraçón, non por mia alma, mais que viss'eu i o meu amigo,
e, poi-lo non vi, vedes, amigas, se Deus mi
perdón, gran dereit'é de lazerar por
én, pois el non vëo, nen haver meu
ben.
Ca fui eu chorar destes olhos meus, mias amigas, e candeas
queimar, non por mia alma, mais po-lo achar, e, pois non vëo, nen o dusse
Deus, gran dereit'é de lazerar por
én, pois el non vëo, nen haver meu
ben.
Fui eu rogar muit'a Nostro Senhor, non por mia alma candeas
queimar, mais por veer o que eu muit'amei sempr', e non vëo o meu
traedor; gran dereit'é de lazerar por
én, pois el non vëo, nen haver meu
ben.
AFONSO LÓPEZ DE BAIÁN [B 740 / V 342]
Disseron-mi üas
novas de que m'é mui gran ben, ca chegou meu amigo, e, se el alí
ven, a Santa María das
Leiras, irei, velida, se i ven meu
amigo.
Disseron-mi üas novas de que hei gran sabor, ca chegou meu
amigo, e, se el alí for, a Santa María das
Leiras, irei, velida, se i ven meu
amigo.
Disseron-mi üas novas de que hei gran prazer, ca chegou meu
amigo, mais eu, po-lo veer, a Santa María das
Leiras, irei, velida, se i ven meu
amigo.
Nunca con taes novas tan leda foi molher com'eu sõo con estas,
e, se el i veer, a Santa María das
Leiras, irei, velida, se i ven meu
amigo.
AFONSO MÉNDEZ DE BESTEIROS [B 729 / V 330]
Fals'amigo,
per boa fe, m'eu sei que queredes gran ben outra molher e por mí
ren non dades, mais, pois assí é, oimais
fazede des aquí capa doutra, ca non de
mí.
Ca noutro día vos achei falar no voss'e non en al con outra e
foi-m'ende mal, mais, pois que a verdade
sei, oimais fazede des
aquí capa doutra, ca non de mí.
E,
quando vos eu vi falar con outra, logu'i ben vi eu que seu erades, ca non
meu; mais quero-vos eu desenganar, oimais
fazede des aquí capa doutra, ca non de
mí.
AFONSO SÁNCHEZ [B 784 / V 368]
Dizía la
fremosinha: «ai, Deus, val! Com'estou d'amor
ferida! ai, Deus, val!
Dizía la ben
talhada: «ai, Deus, val! Com'estou d'amor
coitada! ai, Deus, val!
«Com'estou
d'amor ferida! ai, Deus, val! Non ven o que
ben quería! ai, Deus, val!
«Com'estou
d'amor coitada! ai, Deus, val! Non ven o que
muit'amava! ai, Deus val!
AIRAS
CARPANCHO [B 657 / V 258]
Tanto sei eu de mí parte quant'é de meu
coraçón, ca me ten mia madre presa e, mentr'eu en sa
prisón for, non veerei meu amigo.
E por
aquest', alongada querría, per bõa fe, seer d'u está mia madre, ca,
mentr'eu, u ela é, for, non veerei meu
amigo.
Por quanto m'outra vegada sen seu grado con el vi, guarda-me
del a perfía e oimais, enquant'assí for, non
veerei meu amigo.
De min, nen de mia fazenda non poss'eu parte
saber, ca sei mui ben de mia madre que, mentr'eu en seu
poder for, non veerei meu
amigo.
AIRAS CARPANCHO [B 658 / V 259]
Madre velida, meu amigo
vi, non lhi falei e con el me perdí: e
moir'agora, querendo-lhi ben; non lhi falei, ca
o tiv'en desdén; moiro eu, madre, querendo-lhi
ben.
Se lh'eu fiz torto, lazerar-mi-o-ei con gran dereito, ca lhi non
falei: e moir'agora, querendo-lhi
ben; non lhi falei, ca o tive en
desdén, moiro eu, madre, querendo-lhi
ben.
Madre velida, ide-lhi dizer que faça ben e me venha
veer: e moir'agora, querendo-lhi
ben; non lhi falei, ca o tiv'en
desdén; moiro eu, madre, querendo-lhi
ben.
AIRAS CARPANCHO [B 661 / V 262]
Madre, pois vós desamor
havedes a meu amigo, porque sabedes ca mi
quer ben, veé-lo-ei e, se mi vós algún ben
queredes, loar-mi-o-edes, eu o sei.
Por
desamor que lhi sempr'houvestes, madre velida, des que
soubestes ca mi quer ben,
veé-lo-ei e, se mi vós algún ben
queredes, loar-mi-o-edes, eu o sei.
Por
mui gran coita que ha consigo, madre velida, ben vo-lo
digo ca, se poder,
veé-lo-ei, e, se mi vós algún ben
queredes, loar-mi-o-edes, eu o sei.
AIRAS CARPANCHO [B 663 / V 265]
Por
fazer romaría pug'en meu coraçón a Santiag'un día, por fazer
oraçón e por veer meu amigo logu'i.
E,
se fezer bon tempo e mia madre non for, querrei andar mui leda e parecer
melhor e por veer meu amigo
logu'i.
Quer'eu ora mui cedo provar se poderei ir queimar mias candeas
con gran coita que hei, e por veer meu amigo
logu'i.
AIRAS NÚNEZ [B 874/V 457]
A
Santiagu'en romaría ven el-Rei, madr', e praz-me de coraçón por dúas
cousas, se Deus me perdón, en que tenho que me faz Deus gran
ben: ca veerei el-Rei que nunca
vi e meu amigo, que ven con el i.
AIRAS NÚNEZ [B 879/V 462]
Bailemos nós
ja todas tres, ai amigas, so aquestas avelaneiras frolidas e quen for
velida, como nós, velidas, se amigo amar, so
aquestas avelaneiras frolidas verrá
bailar.
Bailemos nós ja todas tres, ai irmanas, so aqueste ramo destas
avelanas e quen for louçana, como nós,
louçanas se amig'amar, so aqueste ramo
destas avelanas verrá bailar.
Por Deus,
ai amigas, mentr'al non fazemos, so aqueste ramo frolido bailemos e quen
ben parecer, como nós parecemos, se
amig'amar, so aqueste ramo so'l que nós
bailemos verrá bailar.
AIRAS NÚNEZ
[B 881 / V 464]
Bailad'hoj', ai filha, que prazer vejades, ant'o
voss'amigo, que vós muit'amades. Bailarei eu, madre, pois mi o vós
mandades, mais pero entendo de vós üa ren: de viver el pouco muito vos
pagades, pois me vós mandades que baile ant'el ben.
Rogo-vos, ai
filha, por Deus, que bailedes ant'o voss'amigo, que ben
parecedes. Bailarei eu, madre, pois mi o vós dizedes, mais pero entendo
de vós üa ren: de viver el pouco gran sabor havedes pois que me mandades
que baile ant'el ben.
Por Deus, ai mia filha, fazed'a bailada ant'o
voss'amigo de so a milgranada. Bailarei eu, madre, daquesta vegada, mais
pero entendo de vós üa ren: de viver el pouco sodes mui pagada, pois me
vós mandades que baile ant'el ben.
Bailade hoj', ai filha, por santa
María ant'o voss'amigo que vos ben quería. Bailarei eu, madre, por vós
toda vía, mais pero entendo de vós üa ren: de viver el pouco tomades
perfía, pois que me mandades que bail'ant'el ben.
AIRAS PÁEZ [B
1285 / V 891]
Quer'ir a Santa María de Reça e, irmanas, treides
migo, e verrá o namorado de bon grado falar
migo: quer'ir a Santa María de
Reça, u non fui ha mui gran peça.
Se alá
fosse, irmanas, ben sei que meu amigu'i verría, por me veer e falar
migo, ca o non vi noutro día: quer'ir a
Santa María de Reça, u non fui ha mui gran
peça.
ALFONSO X [B 456]
Ai eu, coitada, como vivo en gran
cuidado por meu amigo, que hei
alongado! Muito me
tarda o meu amigo na Guarda!
Ai eu,
coitada, como vivo en gran desejo por meu amigo, que tarda e non
vejo! Muito me
tarda o meu amigo na Guarda!
BERNAL
DE BONAVAL [B 1137 / V 728]
Ai, fremosinha, se ben hajades, longi de
vila quen asperades? Vin atender meu
amigo.
Ai fremosinha, se gradoedes, longi de vila quen
atendedes? Vin atender meu
amigo.
Longi de vila, quen asperades? Direi-vo-l'eu, pois me
preguntades: Vin atender meu
amigo.
Longi de vila, quen atendedes? Direi-vo-l'eu, poi-lo non
sabedes: Vin atender meu
amigo.
BERNAL DE BONAVAL [B 1139 / V 730]
Se veess'o meu
amigo a Bonaval e me visse, vedes como lh'eu diría ante que m'eu del
partisse: «Se vos fordes, non
tardedes tan muito, como
soedes» Diría-lh'eu: «Non
tardedes, amigo, como
soedes».
Diría-lh'eu: «Meu amigo, se vós a min muit'amades, fazede
por mí atanto, que bõa ventur'hajades: se
vos fordes, non tardedes tan muito, como
soedes». Diría-lh'eu: «Non
tardedes, amigo, como soedes».
Que leda
que eu sería se veess'el falar migo! E, ao partir da fala, diría-lh'eu:
«Meu amigo, se vos fordes, non
tardedes tan muito, como
soedes». Diría-lh'eu: «Non
tardedes, amigo, como
soedes».
BERNAL DE BONAVAL [B 1140 / V 731]
Diss'a fremosa en
Bonaval assí: «Ai Deus, u é meu amigo
d'aquí, de Bonaval?
Cuid'eu, coitad'é no
seu coraçón, porque non foi migo na
sagraçón de Bonaval.
Pois eu migo seu
mandado non hei, ja m'eu leda partir non
poderei de Bonaval.
Pois m'aquí seu
mandado non chegou, muito vin eu máis leda ca me
vou de Bonaval».
DINÍS, Don [B 554 /
V 157]
Amiga, muit'ha gran sazón que se foi d'aquí con el-rei meu
amigo, mais ja cuidei mil vezes no meu
coraçón que algur morreu con
pesar, pois non tornou migo
falar.
Porque tarda tan muito lá e nunca me tornou veer, amiga, si
veja prazer, máis de mil vezes cuidei ja que
algur morreu con pesar, pois non tornou migo
falar.
Amiga, o coraçón seu era de tornar ced'aquí, u visse os meus
olhos en mí, e por én mil vezes cuid'eu que
algur morreu con pesar, pois non tornou migo
falar.
DINÍS, Don [B 555 / V 158]
Que trist'hoj'é meu
amigo, amiga, no seu coraçón, ca non pode falar migo nen veer-m', e faz
gran razón meu amigo de
trist'andar pois m'el non vir e lh'eu
nembrar.
Trist'anda, se Deus mi valha, ca me non viu, e dereit'é, e
por esto faz sen falha mui gran razón, per bõa
fe, meu amigo de
trist'andar, pois m'el non vir e lh'eu
nembrar.
D'andar triste faz guisado, ca o non vi, nen viu el
mí, nen ar oíu meu mandado, e por én faz gran
dereit'i meu amigo de
trist'andar pois m'el non vir e lh'eu
nembrar.
Mais, Deus, como pode durar que ja non morreu con
pesar!
DINÍS, Don [B 556 / V 159]
Dos que ora son na
hoste, amiga, querría saber se se verrán tard'ou toste, por quanto vos
quero dizer: porque é lá meu
amigo.
Querría saber mandado dos que alá son, ca o non sei, amiga,
par Deus, de grado, por quanto vos ora
direi: porque é lá meu amigo.
E queredes
que vos diga? Se Deus bon mandado mi dé, querría, saber, amiga, deles
novas, vedes por que: porque é lá meu
amigo,
Ca por al non, vo-lo digo.
DINÍS, Don [B 559 / V
162]
O meu amig', amiga, non quer'eu que haja gran pesar, nen gran
prazer, e quer'eu este preit'assí trager, ca m'atrevo tanto no feito
seu: non o quero guarir, nen o
matar, nen o quero de mí desasperar.
Ca,
se lh'eu amor mostrasse, ben sei que lhi sería end'atán gran ben que
lh'haverían d'entender por én qual ben mi quer, e por én esto
farei: non o quero guarir, nen o
matar, nen o quero de mí desasperar.
E,
se lhi mostrass'algún desamor, non se podía guardar de morte, tant'havería
en coita forte, mais, por eu non errar end'o
melhor, non o quero guarir, nen o
matar, nen o quero de mí desasperar.
E
assí se pode seu tempo passar, quando con prazer, quando con
pesar.
DINÍS, Don [B 566 / V 169]
Non chegou, madre, o meu
amigo, e hoj'ést'o prazo saído! ai, madre,
moiro d'amor!
Non chegou, madre o meu amado e hoj'ést'o prazo
passado! ai, madre, moiro d'amor!
E
hoj'ést'o prazo saído! Por que mentiu o
desmentido? ai, madre, moiro d'amor!
E
hoj'ést'o prazo passado! Por que mentiu o
perjurado? ai, madre, moiro d'amor!
Por
que mentiu o desmentido pesa-mi, pois per si é
falido. ai, madre, moiro d'amor!
Por que
mentiu o perjurado pesa-mi, pois mentiu a seu
grado. ai, madre, moiro
d'amor.
DINÍS, Don [B 567 / V 170]
De que morredes, filha, a
do corpo velido? Madre, moiro d'amores que mi deu meu
amigo. Alva
e vai liero.
De que morredes, filha, a do corpo louçano? Madre,
moiro d'amores que mi deu meu
amado. Alva
e vai liero.
Madre, moiro d'amores que mi deu meu amigo, quando
vej'esta cinta, que por seu amor
cingo. Alva
e vai liero.
Madre, moiro d'amores que mi deu meu amado, quando
vej'esta cinta, que por seu amor
trago. Alva
e vai liero.
Quando vej'esta cinta, que por seu amor cingo, e me
nembra, fremosa, como falou
comigo. Alva
e vai liero.
Quando vej'esta cinta, que por seu amor trago e me
nembra, fremosa, como falamos
ambos. Alva
e vai liero.
DINÍS, Don [B 568 / V 171]
Ai flores, ai flores
do verde pino, se sabedes novas do meu
amigo! Ai Deus, e u é?
Ai, flores, ai
flores do verde ramo, se sabedes novas do meu
amado! Ai Deus, e u é?
Se sabedes novas
do meu amigo, aquel que mentiu do que pos
comigo! Ai Deus, e u é?
Se sabedes novas
do meu amado aquel que mentiu do que mi ha
jurado! Ai Deus, e u é?
Vós me
preguntades polo voss'amigo, e eu ben vos digo que é san'e
vivo. Ai Deus, e u é?
Vós me preguntades
polo voss'amado, e eu ben vos digo que é viv'e
sano. Ai Deus, e u é?
E eu ben vos digo
que é san'e vivo e seerá vosc'ant'o prazo
saído. Ai Deus, e u é?
E eu ben vos digo
que é viv'e sano e seerá vosc'ant'o prazo
passado. Ai Deus, e u é?
DINÍS, Don
[B 569 / V 172]
Levantou-s'a
velida, levantou-s'alva, e vai lavar
camisas eno alto. Vai-las lavar
alva.
Levantou-s'a
louçana, levantou-s'alva, e vai lavar
delgadas eno alto: Vai-las lavar
alva.
E vai lavar
camisas, levantou-s'alva, o vento lhas
desvía eno alto. Vai-las lavar
alva.
E vai lavar
delgadas; levantou-s'alva, o vento lhas
levaba eno alto. Vai-las lavar
alva.
O vento lhas
desvía; levantou-s'alva; meteu-s'alva en
ira eno alto. Vai-las lavar alva.
O
vento lhas
levava; levantou-s'alva; meteu-s'alva en
sanha eno alto: Vai-las lavar
alva.
DINÍS, Don [B 570 / V 173]
Amad'e meu
amigo, valha Deus! vede la frol do
pinho e guisade d'andar.
Amigu'e meu
amado, valha Deus! vede la frol do
ramo e guisade d'andar.
Vede la frol do
pinho, valha Deus! selad'o
baiozinho e guisade d'andar.
Vede la
frol do ramo, valha Deus! selad'o bel
cavalo e guisade d'andar.
Selad'o
baiozinho, valha Deus! treide-vos, ai
amigo, e guisade d'andar.
Selad'o bel
cavalo, valha Deus! treide-vos, ai
amado, e guisade d'andar.
|