Cantigas de amigo

 

Parte nº 1

Páxina Seguinte

amigo1.html


AFONSO EANES DO COTÓN [B 826 / V 412]

Se gradoedes, amigo,
de mí, que gran ben queredes,
falad'agora comigo,
por Deus, e non mi o neguedes:
     amigo, por que andades
     tan trist'ou por que chorades?

Pois eu non sei com'entenda
porque andades coitado;
se Deus me de mal defenda,
quería saber de grado,
     amigo, por que andades
     tan trist'ou por que chorades?

Todos andan trebelhando
(estes con que vós soedes
trebelhar) e vós chorando;
por Deus, e que dem'havedes,
     amigo, por que andades
     tan trist'ou por que chorades?



AFONSO LÓPEZ DE BAIÁN [B 738 / V 339]

Fui eu, fremosa, fazer oraçón,
non por mia alma, mais que viss'eu i
o meu amigo, e, poi-lo non vi,
vedes, amigas, se Deus mi perdón,
     gran dereit'é de lazerar por én,
     pois el non vëo, nen haver meu ben.

Ca fui eu chorar destes olhos meus,
mias amigas, e candeas queimar,
non por mia alma, mais po-lo achar,
e, pois non vëo, nen o dusse Deus,
     gran dereit'é de lazerar por én,
     pois el non vëo, nen haver meu ben.

Fui eu rogar muit'a Nostro Senhor,
non por mia alma candeas queimar,
mais por veer o que eu muit'amei
sempr', e non vëo o meu traedor;
     gran dereit'é de lazerar por én,
     pois el non vëo, nen haver meu ben.



AFONSO LÓPEZ DE BAIÁN [B 740 / V 342]

Disseron-mi üas novas de que m'é mui gran ben,
ca chegou meu amigo, e, se el alí ven,
     a Santa María das Leiras,
     irei, velida, se i ven meu amigo.

Disseron-mi üas novas de que hei gran sabor,
ca chegou meu amigo, e, se el alí for,
     a Santa María das Leiras,
     irei, velida, se i ven meu amigo.

Disseron-mi üas novas de que hei gran prazer,
ca chegou meu amigo, mais eu, po-lo veer,
     a Santa María das Leiras,
     irei, velida, se i ven meu amigo.

Nunca con taes novas tan leda foi molher
com'eu sõo con estas, e, se el i veer,
     a Santa María das Leiras,
     irei, velida, se i ven meu amigo.



AFONSO MÉNDEZ DE BESTEIROS [B 729 / V 330]

Fals'amigo, per boa fe,
m'eu sei que queredes gran ben
outra molher e por mí ren
non dades, mais, pois assí é,
     oimais fazede des aquí
     capa doutra, ca non de mí.

Ca noutro día vos achei
falar no voss'e non en al
con outra e foi-m'ende mal,
mais, pois que a verdade sei,
     oimais fazede des aquí
     capa doutra, ca non de mí.

E, quando vos eu vi falar
con outra, logu'i ben vi eu
que seu erades, ca non meu;
mais quero-vos eu desenganar,
     oimais fazede des aquí
     capa doutra, ca non de mí.



AFONSO SÁNCHEZ [B 784 / V 368]

Dizía la fremosinha:
     «ai, Deus, val!
Com'estou d'amor ferida!
     ai, Deus, val!

Dizía la ben talhada:
     «ai, Deus, val!
Com'estou d'amor coitada!
     ai, Deus, val!

«Com'estou d'amor ferida!
     ai, Deus, val!
Non ven o que ben quería!
     ai, Deus, val!

«Com'estou d'amor coitada!
     ai, Deus, val!
Non ven o que muit'amava!
     ai, Deus val!



AIRAS CARPANCHO [B 657 / V 258]

Tanto sei eu de mí parte
quant'é de meu coraçón,
ca me ten mia madre presa
e, mentr'eu en sa prisón
     for, non veerei meu amigo.

E por aquest', alongada
querría, per bõa fe,
seer d'u está mia madre,
ca, mentr'eu, u ela é,
     for, non veerei meu amigo.

Por quanto m'outra vegada
sen seu grado con el vi,
guarda-me del a perfía
e oimais, enquant'assí
     for, non veerei meu amigo.

De min, nen de mia fazenda
non poss'eu parte saber,
ca sei mui ben de mia madre
que, mentr'eu en seu poder
     for, non veerei meu amigo.



AIRAS CARPANCHO [B 658 / V 259]

Madre velida, meu amigo vi,
non lhi falei e con el me perdí:
     e moir'agora, querendo-lhi ben;
     non lhi falei, ca o tiv'en desdén;
     moiro eu, madre, querendo-lhi ben.

Se lh'eu fiz torto, lazerar-mi-o-ei
con gran dereito, ca lhi non falei:
     e moir'agora, querendo-lhi ben;
     non lhi falei, ca o tive en desdén,
     moiro eu, madre, querendo-lhi ben.

Madre velida, ide-lhi dizer
que faça ben e me venha veer:
     e moir'agora, querendo-lhi ben;
     non lhi falei, ca o tiv'en desdén;
     moiro eu, madre, querendo-lhi ben.



AIRAS CARPANCHO [B 661 / V 262]

Madre, pois vós desamor havedes
a meu amigo, porque sabedes
     ca mi quer ben, veé-lo-ei
     e, se mi vós algún ben queredes,
     loar-mi-o-edes, eu o sei.

Por desamor que lhi sempr'houvestes,
madre velida, des que soubestes
     ca mi quer ben, veé-lo-ei
     e, se mi vós algún ben queredes,
     loar-mi-o-edes, eu o sei.

Por mui gran coita que ha consigo,
madre velida, ben vo-lo digo
     ca, se poder, veé-lo-ei,
     e, se mi vós algún ben queredes,
     loar-mi-o-edes, eu o sei.



AIRAS CARPANCHO [B 663 / V 265]

Por fazer romaría pug'en meu coraçón
a Santiag'un día, por fazer oraçón
     e por veer meu amigo logu'i.

E, se fezer bon tempo e mia madre non for,
querrei andar mui leda e parecer melhor
     e por veer meu amigo logu'i.

Quer'eu ora mui cedo provar se poderei
ir queimar mias candeas con gran coita que hei,
     e por veer meu amigo logu'i.



AIRAS NÚNEZ [B 874/V 457]

A Santiagu'en romaría ven
el-Rei, madr', e praz-me de coraçón
por dúas cousas, se Deus me perdón,
en que tenho que me faz Deus gran ben:
     ca veerei el-Rei que nunca vi
e      meu amigo, que ven con el i.



AIRAS NÚNEZ [B 879/V 462]

Bailemos nós ja todas tres, ai amigas,
so aquestas avelaneiras frolidas
e quen for velida, como nós, velidas,
     se amigo amar,
so aquestas avelaneiras frolidas
     verrá bailar.

Bailemos nós ja todas tres, ai irmanas,
so aqueste ramo destas avelanas
e quen for louçana, como nós, louçanas
     se amig'amar,
so aqueste ramo destas avelanas
     verrá bailar.

Por Deus, ai amigas, mentr'al non fazemos,
so aqueste ramo frolido bailemos
e quen ben parecer, como nós parecemos,
     se amig'amar,
so aqueste ramo so'l que nós bailemos
     verrá bailar.



AIRAS NÚNEZ [B 881 / V 464]

—Bailad'hoj', ai filha, que prazer vejades,
ant'o voss'amigo, que vós muit'amades.
—Bailarei eu, madre, pois mi o vós mandades,
mais pero entendo de vós üa ren:
de viver el pouco muito vos pagades,
pois me vós mandades que baile ant'el ben.

—Rogo-vos, ai filha, por Deus, que bailedes
ant'o voss'amigo, que ben parecedes.
—Bailarei eu, madre, pois mi o vós dizedes,
mais pero entendo de vós üa ren:
de viver el pouco gran sabor havedes
pois que me mandades que baile ant'el ben.

—Por Deus, ai mia filha, fazed'a bailada
ant'o voss'amigo de so a milgranada.
—Bailarei eu, madre, daquesta vegada,
mais pero entendo de vós üa ren:
de viver el pouco sodes mui pagada,
pois me vós mandades que baile ant'el ben.

—Bailade hoj', ai filha, por santa María
ant'o voss'amigo que vos ben quería.
—Bailarei eu, madre, por vós toda vía,
mais pero entendo de vós üa ren:
de viver el pouco tomades perfía,
pois que me mandades que bail'ant'el ben.



AIRAS PÁEZ [B 1285 / V 891]

Quer'ir a Santa María de Reça
e, irmanas, treides migo,
e verrá o namorado
de bon grado falar migo:
     quer'ir a Santa María de Reça,
     u non fui ha mui gran peça.

Se alá fosse, irmanas, ben sei
que meu amigu'i verría,
por me veer e falar migo,
ca o non vi noutro día:
     quer'ir a Santa María de Reça,
     u non fui ha mui gran peça.



ALFONSO X [B 456]

Ai eu, coitada, como vivo en gran cuidado
por meu amigo, que hei alongado!
     Muito me tarda
     o meu amigo na Guarda!

Ai eu, coitada, como vivo en gran desejo
por meu amigo, que tarda e non vejo!
     Muito me tarda
     o meu amigo na Guarda!



BERNAL DE BONAVAL [B 1137 / V 728]

—Ai, fremosinha, se ben hajades,
longi de vila quen asperades?
     —Vin atender meu amigo.

—Ai fremosinha, se gradoedes,
longi de vila quen atendedes?
     —Vin atender meu amigo.

—Longi de vila, quen asperades?
—Direi-vo-l'eu, pois me preguntades:
     Vin atender meu amigo.

—Longi de vila, quen atendedes?
—Direi-vo-l'eu, poi-lo non sabedes:
     Vin atender meu amigo.



BERNAL DE BONAVAL [B 1139 / V 730]

Se veess'o meu amigo
a Bonaval e me visse,
vedes como lh'eu diría
ante que m'eu del partisse:
     «Se vos fordes, non tardedes
     tan muito, como soedes»
     Diría-lh'eu: «Non tardedes,
     amigo, como soedes».

Diría-lh'eu: «Meu amigo,
se vós a min muit'amades,
fazede por mí atanto,
que bõa ventur'hajades:
     se vos fordes, non tardedes
     tan muito, como soedes».
     Diría-lh'eu: «Non tardedes,
     amigo, como soedes».

Que leda que eu sería
se veess'el falar migo!
E, ao partir da fala,
diría-lh'eu: «Meu amigo,
     se vos fordes, non tardedes
     tan muito, como soedes».
     Diría-lh'eu: «Non tardedes,
     amigo, como soedes».



BERNAL DE BONAVAL [B 1140 / V 731]

Diss'a fremosa en Bonaval assí:
«Ai Deus, u é meu amigo d'aquí,
     de Bonaval?

Cuid'eu, coitad'é no seu coraçón,
porque non foi migo na sagraçón
     de Bonaval.

Pois eu migo seu mandado non hei,
ja m'eu leda partir non poderei
     de Bonaval.

Pois m'aquí seu mandado non chegou,
muito vin eu máis leda ca me vou
     de Bonaval».



DINÍS, Don [B 554 / V 157]

Amiga, muit'ha gran sazón
que se foi d'aquí con el-rei
meu amigo, mais ja cuidei
mil vezes no meu coraçón
     que algur morreu con pesar,
     pois non tornou migo falar.

Porque tarda tan muito lá
e nunca me tornou veer,
amiga, si veja prazer,
máis de mil vezes cuidei ja
     que algur morreu con pesar,
     pois non tornou migo falar.

Amiga, o coraçón seu
era de tornar ced'aquí,
u visse os meus olhos en mí,
e por én mil vezes cuid'eu
     que algur morreu con pesar,
     pois non tornou migo falar.



DINÍS, Don [B 555 / V 158]

Que trist'hoj'é meu amigo,
amiga, no seu coraçón,
ca non pode falar migo
nen veer-m', e faz gran razón
     meu amigo de trist'andar
     pois m'el non vir e lh'eu nembrar.

Trist'anda, se Deus mi valha,
ca me non viu, e dereit'é,
e por esto faz sen falha
mui gran razón, per bõa fe,
     meu amigo de trist'andar,
     pois m'el non vir e lh'eu nembrar.

D'andar triste faz guisado,
ca o non vi, nen viu el mí,
nen ar oíu meu mandado,
e por én faz gran dereit'i
     meu amigo de trist'andar
     pois m'el non vir e lh'eu nembrar.

Mais, Deus, como pode durar
que ja non morreu con pesar!



DINÍS, Don [B 556 / V 159]

Dos que ora son na hoste,
amiga, querría saber
se se verrán tard'ou toste,
por quanto vos quero dizer:
     porque é lá meu amigo.

Querría saber mandado
dos que alá son, ca o non sei,
amiga, par Deus, de grado,
por quanto vos ora direi:
     porque é lá meu amigo.

E queredes que vos diga?
Se Deus bon mandado mi dé,
querría, saber, amiga,
deles novas, vedes por que:
     porque é lá meu amigo,

Ca por al non, vo-lo digo.



DINÍS, Don [B 559 / V 162]

O meu amig', amiga, non quer'eu
que haja gran pesar, nen gran prazer,
e quer'eu este preit'assí trager,
ca m'atrevo tanto no feito seu:
     non o quero guarir, nen o matar,
     nen o quero de mí desasperar.

Ca, se lh'eu amor mostrasse, ben sei
que lhi sería end'atán gran ben
que lh'haverían d'entender por én
qual ben mi quer, e por én esto farei:
     non o quero guarir, nen o matar,
     nen o quero de mí desasperar.

E, se lhi mostrass'algún desamor,
non se podía guardar de morte,
tant'havería en coita forte,
mais, por eu non errar end'o melhor,
     non o quero guarir, nen o matar,
     nen o quero de mí desasperar.

E assí se pode seu tempo passar,
quando con prazer, quando con pesar.



DINÍS, Don [B 566 / V 169]

Non chegou, madre, o meu amigo,
e hoj'ést'o prazo saído!
     ai, madre, moiro d'amor!

Non chegou, madre o meu amado
e hoj'ést'o prazo passado!
     ai, madre, moiro d'amor!

E hoj'ést'o prazo saído!
Por que mentiu o desmentido?
     ai, madre, moiro d'amor!

E hoj'ést'o prazo passado!
Por que mentiu o perjurado?
     ai, madre, moiro d'amor!

Por que mentiu o desmentido
pesa-mi, pois per si é falido.
     ai, madre, moiro d'amor!

Por que mentiu o perjurado
pesa-mi, pois mentiu a seu grado.
     ai, madre, moiro d'amor.



DINÍS, Don [B 567 / V 170]

—De que morredes, filha, a do corpo velido?
—Madre, moiro d'amores que mi deu meu amigo.
                    Alva e vai liero.

—De que morredes, filha, a do corpo louçano?
—Madre, moiro d'amores que mi deu meu amado.
                    Alva e vai liero.

Madre, moiro d'amores que mi deu meu amigo,
quando vej'esta cinta, que por seu amor cingo.
                    Alva e vai liero.

Madre, moiro d'amores que mi deu meu amado,
quando vej'esta cinta, que por seu amor trago.
                    Alva e vai liero.

Quando vej'esta cinta, que por seu amor cingo,
e me nembra, fremosa, como falou comigo.
                    Alva e vai liero.

Quando vej'esta cinta, que por seu amor trago
e me nembra, fremosa, como falamos ambos.
                    Alva e vai liero.



DINÍS, Don [B 568 / V 171]

—Ai flores, ai flores do verde pino,
se sabedes novas do meu amigo!
     Ai Deus, e u é?

Ai, flores, ai flores do verde ramo,
se sabedes novas do meu amado!
     Ai Deus, e u é?

Se sabedes novas do meu amigo,
aquel que mentiu do que pos comigo!
     Ai Deus, e u é?

Se sabedes novas do meu amado
aquel que mentiu do que mi ha jurado!
     Ai Deus, e u é?

—Vós me preguntades polo voss'amigo,
e eu ben vos digo que é san'e vivo.
     Ai Deus, e u é?

Vós me preguntades polo voss'amado,
e eu ben vos digo que é viv'e sano.
     Ai Deus, e u é?

E eu ben vos digo que é san'e vivo
e seerá vosc'ant'o prazo saído.
     Ai Deus, e u é?

E eu ben vos digo que é viv'e sano
e seerá vosc'ant'o prazo passado.
     Ai Deus, e u é?



DINÍS, Don [B 569 / V 172]

Levantou-s'a velida,
     levantou-s'alva,
e vai lavar camisas
     eno alto.
Vai-las lavar alva.

Levantou-s'a louçana,
     levantou-s'alva,
e vai lavar delgadas
     eno alto:
Vai-las lavar alva.

E vai lavar camisas,
     levantou-s'alva,
o vento lhas desvía
     eno alto.
Vai-las lavar alva.

E vai lavar delgadas;
     levantou-s'alva,
o vento lhas levaba
     eno alto.
Vai-las lavar alva.

O vento lhas desvía;
     levantou-s'alva;
meteu-s'alva en ira
     eno alto.
Vai-las lavar alva.

O vento lhas levava;
     levantou-s'alva;
meteu-s'alva en sanha
     eno alto:
Vai-las lavar alva.



DINÍS, Don [B 570 / V 173]

Amad'e meu amigo,
     valha Deus!
vede la frol do pinho
     e guisade d'andar.

Amigu'e meu amado,
     valha Deus!
vede la frol do ramo
     e guisade d'andar.

Vede la frol do pinho,
     valha Deus!
selad'o baiozinho
     e guisade d'andar.

Vede la frol do ramo,
     valha Deus!
selad'o bel cavalo
     e guisade d'andar.

Selad'o baiozinho,
     valha Deus!
treide-vos, ai amigo,
     e guisade d'andar.

Selad'o bel cavalo,
     valha Deus!
treide-vos, ai amado,
     e guisade d'andar.

 

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega