ARNALDO [Arnaut Catalán?] e ALFONSO X [B
477]
Sénher, adars ie.us venh querer un don que.m donetz, si vos
plai, que vulh vòstr'almiral esser en cela vostra mar d'alai. E si o
fatz, en bona fe qu'a totas las naus que la son eu les farai tal vent de
me, qu'or anon totas amon (?).
Don Arnaldo, pois tal poder de
vent'havedes, ben vos vai, e dad'a vós devía seer aqueste don; mais
digu'eu, ai, por que nunca tal don deu Rei? Pero non quer'eu
galardón; mais, pois vo-lo ja outorguei, chamen-vos "Almiral
Sisón".
Lo don vos dei molt mercejar e l'ondrat nom que m'avètz
mes, e d'aitan vos vulh segurar qu'en farai un vent tan cortés; que mia
domna, qu'es la melhor del mon e la plus avinent, farai passar a la
dolçor del temps, cum filias alteras cent.
Don Arnaldo, fostes
errar, por passardes con batarés vossa senhor a Ultramar, que non
cuid'eu que haja tres no mundo de tan gran valor; e juro-vos, par San
Vicente, que non é bon doneador quen esto fezer a ciente.
JOÁN
GARCÍA DE GUILHADE e LOURENÇO [B 1493 / V 1104]
Lourenço jograr, has mui
gran sabor de citolares, ar queres cantar; des i ar filhas-te log'a
trobar e tëes-t'ora ja por trobador; e por tod'esto üa ren ti
direi: Deus me cofonda, se hoj'eu i sei destes mesteres qual fazes
melhor.
Joán García, soo sabedor de meus mesteres
sempr'adeantar, e vós andades por mi os desloar; pero, non sodes tan
desloador que, con verdade, possades dizer que meus mesteres non sei ben
fazer; mais vós non sodes i conhocedor.
Lourenço, vejo-t'agora
queixar pola verdade que quero dizer: metes-me ja por de mal
conhocer, mais eu non quero tigo pelejar e teus mesteres
conhocer-tos-hei, e dos mesteres verdade direi: "ess'é que foi con os
lobos arar"!
Joán García, no vosso trobar acharedes muito que
correger, e leixade mí, que sei ben fazer estes mesteres que fui
começar; ca no vosso trobar sei-m'eu com'é: i ha de correger, per bõa
fe, máis que nos meus, en que m'ides travar.
Ves, Lourenço, ora
m'assanharei, pois mal i entenças, e te farei o citolón na cabeça
quebrar.
Joán García, se Deus mi perdón, mui gran verdade digu'eu na
tençón, e vós fazed'o que vos semelhar.
JOÁN SOÁREZ COELHO e
PICANDÓN [V 1021]
Vedes, Picandón, soo maravilhado eu d'En Sordel,
[de] que ouço entenções muitas e boas e mui boos sões, como fui en teu
preito tan errado: pois non sabedes jograría fazer, por que vos fez per
corte guarecer? Ou vós ou el dad'ende bon recado.
Joán Soárez, logo
vos é dado e mostrar-vo-lo-ei en poucas razões: gran dereit'hei de gaar
[muitos] dões e de seer en corte tan preçado como segrel que diga: "Mui
ben m'es en cançós e cobras e serventés", e que seja de falimen
guardado.
Picandón, por vós vos muito loardes, non vo-lo catarán por
cortesía, nen por entrardes na tafularía, nen por beverdes nen por
pelejardes: e, se vos esto contaren por prez, nunca Nostro Senhor tan
cortés fez como vós sodes, se o ben catardes.
Joán Soárez, por me
deostardes, non perç'eu por esso mia jograría; e a vós, senhor, melhor
estaría d'a tod'home de segre ben buscardes: ca eu sei canções muitas e
canto ben e guardo-me de todo falimen e cantarei, cada que me
mandardes.
Sinher, conhosco-mi-vos, Picandón, e do que dixi peço-vos
perdón e gracir-vo-l'-ei, se mi perdoardes.
Joán Soárez, mui de
coraçón vos perdoarei, que mi dedes don e mi busquedes prol per u
andardes.
JOÁN VÁSQUIZ DE TALAVEIRA e JOÁN AIRAS [B1551]
Joán
Airas, ora vej'eu que ha Deus mui gran sabor de vos destroír, pois vós tal
cousa fostes comedir: que, de quantas molheres no mund'ha de todas vós
gran mal fostes dizer, cativ', e non soubestes entender o mui gran mal que
vos sempr'én verrá.
Joán Vaásquiz, sempr'eu direi ja de molheres
moito mal, u as vir; ca, porque eu foi end'üa servir, sempre mi gran mal
quis e querrá ja; por gran ben que lh'eu sabía querer, casou-s'ora, por mi
pesar fazer, con quen a nunca amou nen amará.
Joán Airas, non tenh'eu
por razón d'as molheres todas caeren mal, por end'üa soo, que a vós
fal, ca Deu-lo sabe que é sen razón; por end'a vós üa tolher o sén e
dizerdes das outras mal por én, errades vós, assí Deus mi
pardón.
Joán Vaásquiz, todas taes son que, pois viren que non amades
al senón elas, logo vos farán tal qual fez a min üa; e todas
son aleivosas; e quen lhis desto ben disser, atal prazer veja da
ren que máis amar no seu coraçón.
Joán Airas, vós perdestes o
sén, ca enas molheres sempr'houvo ben e haverá ja, mais pera vós
non.
Joán Vaásquiz, non dizedes ren, ca todos se queixan delas por
én senón vós, que filhastes por én don.
JUIÃO BOLSEIRO e JOÁN
SOÁREZ COELHO [B 1181/V 786]
Joán Soares, de pran as melhores terras
andastes, que eu nunca vi: d'haverdes donas por entendedores mui fremosas,
quaes sei que ha i, fora razón; mais u fostes achar d'irdes por
entendedores filhar sempre quand'amas, quando tecedores?
Juião,
outros máis sabedores quiseron ja esto saber de min, e en todo trobar máis
trobadores que tu non és; mais direi-t'o que vi: vi boas donas tecer e
lavrar cordas e cintas, e vi-lhes criar, per bõa fe, mui fremosas
pastores.
Joán Soares, nunca vi chamada molher ama, nas terras u
andei, se por emparament'ou por soldada non criou més, e máis vos én
direi: enas terras u eu soía viver, nunca mui bõa dona vi tecer, mais
vi tecer algüa lazerada.
Juião, por estoutra vegada con outro tal
trobador entencei; fiz-lhe dizer que non dezía nada, com'or'a ti desta
tençón farei; vi boas donas lavrar e tecer cordas e cintas, e vi-lhes
teer mui fremosas pastores na pousada.
Joán Soárez, u soía
viver, non tecen donas, nen ar vi teer berç'ant'o fog'a dona
muit'honrada.
Juião, tu deves entender que o mal vilán non pode
saber de fazenda de bõa dona nada.
PERO DA PONTE e GARCÍA MARTINZ
[B 1652 / V 1186]
Don García Martiiz, saber quería de vós üa
ren: de quen dona quer mui gran ben e lhi ren non ousa dizer con medo
que lhi pesará, (e non o posso máis sofrer), dizede-mi se lho dirá ou
que mandades i fazer.
Pero da Ponte, responder vos quer'eu e dizer
meu sén: se ela pode, per alguén, o ben que lh'el quer, aprender, sol
non lho diga; mais se ja por al non o pod'entender, este pesar
dizer-lho-á, e pois servir e atender.
Don García, como direi a
quen sempr'amei e serví, atal pesar por que des i perça quanto ben no
mund'hei: d'eu veer e de lhi falar? Ca sol viver non poderei, pois
m'ela de si alongar. E d'esto julgue-nos el-Rei.
Pero da Ponte,
julgar-m'-ei ant'el-Rei vosqu'e dig'assí: pois que per outren nen por
min, mia coita non sabe, querrei dizé-la; e, se s'én queixar, atan
muito a servirei, que, por servir, cuid'acabar quanto ben sempre
desejei.
Don García, non poss'osmar com'o diga, nen o direi; a
quen serví sempr'e amei, como direi tan gran pesar?
Pero da Ponte, se
m'ampar Deus, praz-mi que nos julgu'el-Rei.
PERO GARCÍA BURGALÉS e
ALFONSO X? [B 1383 / V 991]
Senhor, eu quer'ora de vós saber, pois
que vos vejo tan coitad'andar con amor, que vos non leixa, nen vos
ar leixa dormir, nen comer, que farei a que faz mal amor, de tal guisa
que non dormio, senhor, nen posso contra el conselh'haver?
Pero
García, non poss'eu saber como vos vós possades emparar d'amor; segundo
quant'é meu cuidar, que vos non faz muito mal sofrer, ca tanto mal mi faz
a mí amor, que se eu fosse do mundo senhor, da-lo-ía por amor non
haver!
Senhor, direi-vos que oí dizer a quen del foi coitado gran
sazón: esse me disse que por oraçón, per jajuar, per esmola fazer, ca
por aquesto se partiu del amor; fazed'esto, quiçá Nostro Senhor vo-lo fará
por esto perder.
Pero García, sempr'oí dizer que os conselhos boos,
boos son; farei esso, se Deus mi perdón, pois lhi per al non posso
guarecer; pois que mi tanto de mal faz amor, rogarei muito a Nostro
Senhor que mi dé mort'ou mi o faça perder.
|