Cantigas de escarnho e maldizer

Páxina Anterior

Parte nº 13

Páxina Seguinte

escarnho013.html


ARNALDO [Arnaut Catalán?] e ALFONSO X [B 477]

Sénher, adars ie.us venh querer
un don que.m donetz, si vos plai,
que vulh vòstr'almiral esser
en cela vostra mar d'alai.
E si o fatz, en bona fe
qu'a totas las naus que la son
eu les farai tal vent de me,
qu'or anon totas amon (?)
.

—Don Arnaldo, pois tal poder
de vent'havedes, ben vos vai,
e dad'a vós devía seer
aqueste don; mais digu'eu, ai,
por que nunca tal don deu Rei?
Pero non quer'eu galardón;
mais, pois vo-lo ja outorguei,
chamen-vos "Almiral Sisón".

—Lo don vos dei molt mercejar
e l'ondrat nom que m'avètz mes,
e d'aitan vos vulh segurar
qu'en farai un vent tan cortés;
que mia domna, qu'es la melhor
del mon e la plus avinent,
farai passar a la dolçor
del temps, cum filias alteras cent.


—Don Arnaldo, fostes errar,
por passardes con batarés
vossa senhor a Ultramar,
que non cuid'eu que haja tres
no mundo de tan gran valor;
e juro-vos, par San Vicente,
que non é bon doneador
quen esto fezer a ciente.



JOÁN GARCÍA DE GUILHADE e LOURENÇO [B 1493 / V 1104]

—Lourenço jograr, has mui gran sabor
de citolares, ar queres cantar;
des i ar filhas-te log'a trobar
e tëes-t'ora ja por trobador;
e por tod'esto üa ren ti direi:
Deus me cofonda, se hoj'eu i sei
destes mesteres qual fazes melhor.

—Joán García, soo sabedor
de meus mesteres sempr'adeantar,
e vós andades por mi os desloar;
pero, non sodes tan desloador
que, con verdade, possades dizer
que meus mesteres non sei ben fazer;
mais vós non sodes i conhocedor.

—Lourenço, vejo-t'agora queixar
pola verdade que quero dizer:
metes-me ja por de mal conhocer,
mais eu non quero tigo pelejar
e teus mesteres conhocer-tos-hei,
e dos mesteres verdade direi:
"ess'é que foi con os lobos arar"!

—Joán García, no vosso trobar
acharedes muito que correger,
e leixade mí, que sei ben fazer
estes mesteres que fui começar;
ca no vosso trobar sei-m'eu com'é:
i ha de correger, per bõa fe,
máis que nos meus, en que m'ides travar.

—Ves, Lourenço, ora m'assanharei,
pois mal i entenças, e te farei
o citolón na cabeça quebrar.

—Joán García, se Deus mi perdón,
mui gran verdade digu'eu na tençón,
e vós fazed'o que vos semelhar.



JOÁN SOÁREZ COELHO e PICANDÓN [V 1021]

—Vedes, Picandón, soo maravilhado
eu d'En Sordel, [de] que ouço entenções
muitas e boas e mui boos sões,
como fui en teu preito tan errado:
pois non sabedes jograría fazer,
por que vos fez per corte guarecer?
Ou vós ou el dad'ende bon recado.

—Joán Soárez, logo vos é dado
e mostrar-vo-lo-ei en poucas razões:
gran dereit'hei de gaar [muitos] dões
e de seer en corte tan preçado
como segrel que diga: "Mui ben m'es
en cançós e cobras e serventés",
e que seja de falimen guardado.

—Picandón, por vós vos muito loardes,
non vo-lo catarán por cortesía,
nen por entrardes na tafularía,
nen por beverdes nen por pelejardes:
e, se vos esto contaren por prez,
nunca Nostro Senhor tan cortés fez
como vós sodes, se o ben catardes.

—Joán Soárez, por me deostardes,
non perç'eu por esso mia jograría;
e a vós, senhor, melhor estaría
d'a tod'home de segre ben buscardes:
ca eu sei canções muitas e canto ben
e guardo-me de todo falimen
e cantarei, cada que me mandardes.

—Sinher, conhosco-mi-vos, Picandón,
e do que dixi peço-vos perdón
e gracir-vo-l'-ei, se mi perdoardes.

—Joán Soárez, mui de coraçón
vos perdoarei, que mi dedes don
e mi busquedes prol per u andardes.



JOÁN VÁSQUIZ DE TALAVEIRA e JOÁN AIRAS [B1551]

—Joán Airas, ora vej'eu que ha
Deus mui gran sabor de vos destroír,
pois vós tal cousa fostes comedir:
que, de quantas molheres no mund'ha
de todas vós gran mal fostes dizer,
cativ', e non soubestes entender
o mui gran mal que vos sempr'én verrá.

—Joán Vaásquiz, sempr'eu direi ja
de molheres moito mal, u as vir;
ca, porque eu foi end'üa servir,
sempre mi gran mal quis e querrá ja;
por gran ben que lh'eu sabía querer,
casou-s'ora, por mi pesar fazer,
con quen a nunca amou nen amará.

—Joán Airas, non tenh'eu por razón
d'as molheres todas caeren mal,
por end'üa soo, que a vós fal,
ca Deu-lo sabe que é sen razón;
por end'a vós üa tolher o sén
e dizerdes das outras mal por én,
errades vós, assí Deus mi pardón.

—Joán Vaásquiz, todas taes son
que, pois viren que non amades al
senón elas, logo vos farán tal
qual fez a min üa; e todas son
aleivosas; e quen lhis desto ben
disser, atal prazer veja da ren
que máis amar no seu coraçón.

—Joán Airas, vós perdestes o sén,
ca enas molheres sempr'houvo ben
e haverá ja, mais pera vós non.

—Joán Vaásquiz, non dizedes ren,
ca todos se queixan delas por én
senón vós, que filhastes por én don.



JUIÃO BOLSEIRO e JOÁN SOÁREZ COELHO [B 1181/V 786]

—Joán Soares, de pran as melhores
terras andastes, que eu nunca vi:
d'haverdes donas por entendedores
mui fremosas, quaes sei que ha i,
fora razón; mais u fostes achar
d'irdes por entendedores filhar
sempre quand'amas, quando tecedores?

—Juião, outros máis sabedores
quiseron ja esto saber de min,
e en todo trobar máis trobadores
que tu non és; mais direi-t'o que vi:
vi boas donas tecer e lavrar
cordas e cintas, e vi-lhes criar,
per bõa fe, mui fremosas pastores.

—Joán Soares, nunca vi chamada
molher ama, nas terras u andei,
se por emparament'ou por soldada
non criou més, e máis vos én direi:
enas terras u eu soía viver,
nunca mui bõa dona vi tecer,
mais vi tecer algüa lazerada.

—Juião, por estoutra vegada
con outro tal trobador entencei;
fiz-lhe dizer que non dezía nada,
com'or'a ti desta tençón farei;
vi boas donas lavrar e tecer
cordas e cintas, e vi-lhes teer
mui fremosas pastores na pousada.

—Joán Soárez, u soía viver,
non tecen donas, nen ar vi teer
berç'ant'o fog'a dona muit'honrada.

—Juião, tu deves entender
que o mal vilán non pode saber
de fazenda de bõa dona nada.



PERO DA PONTE e GARCÍA MARTINZ [B 1652 / V 1186]

—Don García Martiiz, saber
quería de vós üa ren:
de quen dona quer mui gran ben
e lhi ren non ousa dizer
con medo que lhi pesará,
(e non o posso máis sofrer),
dizede-mi se lho dirá
ou que mandades i fazer.

—Pero da Ponte, responder
vos quer'eu e dizer meu sén:
se ela pode, per alguén,
o ben que lh'el quer, aprender,
sol non lho diga; mais se ja
por al non o pod'entender,
este pesar dizer-lho-á,
e pois servir e atender.

—Don García, como direi
a quen sempr'amei e serví,
atal pesar por que des i
perça quanto ben no mund'hei:
d'eu veer e de lhi falar?
Ca sol viver non poderei,
pois m'ela de si alongar.
E d'esto julgue-nos el-Rei.

—Pero da Ponte, julgar-m'-ei
ant'el-Rei vosqu'e dig'assí:
pois que per outren nen por min,
mia coita non sabe, querrei
dizé-la; e, se s'én queixar,
atan muito a servirei,
que, por servir, cuid'acabar
quanto ben sempre desejei.

—Don García, non poss'osmar
com'o diga, nen o direi;
a quen serví sempr'e amei,
como direi tan gran pesar?

—Pero da Ponte, se m'ampar
Deus, praz-mi que nos julgu'el-Rei.



PERO GARCÍA BURGALÉS e ALFONSO X? [B 1383 / V 991]

—Senhor, eu quer'ora de vós saber,
pois que vos vejo tan coitad'andar
con amor, que vos non leixa, nen vos ar
leixa dormir, nen comer,
que farei a que faz mal amor,
de tal guisa que non dormio, senhor,
nen posso contra el conselh'haver?

—Pero García, non poss'eu saber
como vos vós possades emparar
d'amor; segundo quant'é meu cuidar,
que vos non faz muito mal sofrer,
ca tanto mal mi faz a mí amor,
que se eu fosse do mundo senhor,
da-lo-ía por amor non haver!

—Senhor, direi-vos que oí dizer
a quen del foi coitado gran sazón:
esse me disse que por oraçón,
per jajuar, per esmola fazer,
ca por aquesto se partiu del amor;
fazed'esto, quiçá Nostro Senhor
vo-lo fará por esto perder.

—Pero García, sempr'oí dizer
que os conselhos boos, boos son;
farei esso, se Deus mi perdón,
pois lhi per al non posso guarecer;
pois que mi tanto de mal faz amor,
rogarei muito a Nostro Senhor
que mi dé mort'ou mi o faça perder.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega