Lenda
Das extensas terras forxadas pola espada,
de aló veu todo o perigo.
...De aló veu todo o perigo,
que primeiro dividiu irmáns
e deixou a terra sometida.
Nos albores dun inverno foi,
que o seu alento se impuxo
como un legado duro.
Vencidos, medra a infamia,
sen norte e horizonte, a vida dura.
Morre a esencia de terra e flores,
secan os mananciais de auga pura.
Traspasadas a cidade,
o trebón confúndea e horroriza
logo abatida na penumbra,
pérdese a palabra e ensombriza.
...Fóra a noite aínda conserva a súa riqueza.
A sabedoría repregada en nós, así se deposita.
Non puideron pousar ata aquí as tebras
o seu mortal arrolo,
nestes labirintos de luz
onde aínda mora a fresca brisa. |
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas