|
Mentres no claro
acochado entre as árbores da fraga, as casas e as xentes de Sonán
durmían, un alento de lobos que galgaban serra abaixo aboiaba furente
na misteriosa voz da noite. Ducias de teimados cazadores ían vencendo
as altas penedías, das que descían guindándose veloces por entre uces
e toxeiras.
Os seus feroces ollos xa furaban o corazón da
moura fraga, espallándose en mandas entre piñeiros, lixeiros como o
lóstrego, á procura do gando e mais do home, que moraban tras do
bosque, nos pequenos vales ó pé do río.
Un fato de sete cabezas poderosas, sen deixar
de galopar, uliscaba devecido a caza que ventaban cada vez máis
próxima. Destemidos, nin sequera minguaron a súa frenética carreira
diante do atranco dunha alta cerca de toros de madeira que se erguía,
circular e protectora, diante da casa sorprendida polo ataque.
Un trebón de ferocidade estaba a piques de
caer, atacando arteiro as partes máis febles da vivenda que,
adurmiñada, acollía no colo terreo, o descanso profundo dos seus catro
moradores.Contra a cachopa de carballo, que mantiña aínda o rescaldo
do lume, bateron mesturándose co salvaxe ruxir dos lobos, berros
anguriados, que se chamaban entre si e que alertaban da terrible
presencia do animal.
|
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Ir ao índice de Páxinas