BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 54] 'O ESPERTAL-O DIA. EN CONXO.

O sol que doura souto e ribeira Sái esparcindo tesouros mil, Os regos bulen pol-a pradeira Brilan as frores d'a primaveira, Tí solo nena faltas eiquí.      Ven que te chaman os paxariños Con tenros cantos dende seus niños, [p. 55] Non te deteñas, ven prond'a min, Qu'istes encantos d'a natureza, Non son consolo pra ista tristeza Que sinto nena lonxe de tí.      N'istas garridas verdes alfrombas Unha manada de brancas pombas A beber auga veus'e detér; Y'a nobre filla d'un estranxeiro A cova sua y-un monasteiro Cumprind' un voto mandóu facer. N'ista ribeira sempre garrida D'o Sar lixeiro mormullador Fai o convento no que Rosuida Esconsolada pasou a vida Chorando a morte d'o seu amor.      Conxo que garda distes amores A negra hestoria, chea de doores, Será testigo d'o noso afán; As duas sombras d'os namorados Qu' en vida foron tan acoitados, As nosas citas protexerán.      Deprenderemos a ser costantes; A triste hestoria dises amantes Será o consolo d'o noso amor, [p. 56] Pois xa sabemos que cando e forte Tanto n'a vida como n'a morte Deixa recordos unha pasion. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .      ¡Si tu poideras ver o qu'eu vexo! ¡Cantos encantos canto refrexo E cantos rayos de vida e lus! Vexo Santiago sempre xigante, ¡Cantas eirexas vexo por diante, E cantas torres e canta crus!      Fai San Lourenzo n'isa fondura, Velvís erguido n'aquela altura, 'O pé d'o pobo sospira o Sar; A Rocha dorme n'uha ladeira, Baixo d'os mantos d'unha silveira Pensa n'os anos que viu pasar.      Non sei que cousas estranas teñen Istes recordos qu'agora veñen A cunfundirse n'o curazon; En canto miro vexo poesía: [p. 57] Ven miña xoya que chega o dia Ven meu arcánxel que sái o sol.      Ven que te chaman os paxariños Con tenros cantos dende seus niños, Non te deteñas ven prond'a min Quistes encantos d'a natureza Non son consolo pra ista tristeza Que sinto nena lonxe de tí.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega