BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 11] N'O SIMENTEIRO D' OURENSE. UN RECORDO 'O INXENIOSO E INSPIRADO POETA GALLEGO DON XOSÉ GARCIA MOSQUEIRA.

E unha tarde, tarde serea, De lus, praceres y'encantos chea, O sol aluma veiga e pinar; Soilo eu chamado por un misteiro Veira unha cova d'o Simenteiro. Esconsolado veño a chorar.      ¡Ourense, Ourense... cantos doores Entre garridos ramos de frores Ay... pr'os teus fillos gardados tés! ¡E cantas vágoas de pena ardente Leva o rio Miño n'a sua corrente D' auga que leda bica 'os teus pés! [p. 12] Cantor que dormes eiquí esquecido, Espritu d' anxel, xénio nacido N'o chao gallego, n'iste xardin; ¡Que coitadiña foi a tua sorte... Nin n'a tua vida nin n'a tua morte Unha coróa colliche d,il!      Nobre poeta, com'outros tantos Que foron grandes pol'os seus cantos Chéos de grorias e inspiracion, Vivo alcanzache soilo doores; Morto, unha probe cova sin frores Falta do vágoas e d' oraciós.      Probe Galicia, nai sin ventura, As tuas grandezas, a noit' escurá D'o negro olvido, sumindo vay, Si e que perguntan naciós estranas Que fas d'os fillos d'as tuas entranas, ¿Qué vás decirlles, coitada nai?      Pensa que mortos, sin menumentos Tel-os teus héroes y'os teus talentos, Xénios que foron moito pra tí, Perdendo asina vás d'a tua hestoria Nomes ilustres follas de groria, Grandiosos feitos, fazañas mil.      Cando as gallegas xentes que veñan En moita estima y' en honra teñan As nobres cinsas d'iste cantor; Si é que ch'as piden, nai descoidada, [p. 13] ¿Poderás darllas? ¿Onde gardada Tés isa xoya de gran valor?      Eiquí d' Ourense n'o Simenteiro Ninguén atopa rastro lixeiro Que pra buscala sirva de lus; Naide o recorda..., ¡ceyo bendito! Naide oxe garda seu nome escrito... ¡Nin unha lousa, nin unha crus! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .      Cinsas sagradas pra min quiridas que pol,o vento vádes perdidas, Sin rumbo fixo, d'eiqui pr'alí, ¡Ay! pra ista cova volvede logo Eu vo-l'o pido, eu vo-l'o rogo, Pois necesáiras sodes eiquí.      Mañá de fixo, cando 'a xusticia Sente seu trono n'ista Galicia, Pátria sofrida, nobre e leal, Terédes cinsas, mellor mamoria..., GARCIA MOSQUEIRA foy unha groria Logo seu nome será imortal. Agosto 1874.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega