BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 73] O PRIMEIRO BICO.

O Xan pidíulle un bico á Maripepa, A que sonrindo dixo «non cho dou» Fay bén, pois dill' o crego d'a parroquia Que os bicos solo p'ros santiños son, Hachárona unhas nenas n'o camiño, E co-isa bulra propia d'a mullér Dixéronlle: ¿tí séica viche o zorro? ¡Ay Maripepa que oxerosa vés!      Atopóuna soliña certa tarde O Xan, y-un bico lle volveu pidir; Ela quixo lóitar, fíxose forte Mais... dicindo que non dixo que sí: Non quero, non cho dou, que o crego rifa Dixo cobrindo a cara c'o rnandil, [p. 74] Mais o demo do Xan, queiras non queiras, Diulle o bico e dempois votóuse a rir.      Atopáronna us homes d'alí a pouco E por falar dixéronlle tamen: ¿Seica andiveche tí c'o trasno ás voltas? Vállate o ceo ¡que alcendida vés!      Dempois pensando a solas a rapaza Deprocatouse d'unha cousa, e foi Que os bicos teñen a virtú de darlle 'As mesillas das nenas mais color; Xa nou creeu no crego d'a parroquia Que sempre predicou co'a fé millor, Ista verdá que cen leuciós encerra: Os bicos soilo pr'os santiños son ¡Sempre os homes son demos pr'as mulleres Sempre as nenas se perden pol-o amor!

© 2006 Biblioteca Virtual Galega