BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 75] DE RIOLA POR GALICIA. 'O meu quirido amigo, o Eminente inspirado poeta amante de Galicia D. VENTURA RUIZ AGUILERA.

VAMOS á Ourense pra vel-a ponte, Alí non pode faltar quen conte As escelenzas d'o Santo Cristo, Que é d'o muy pouco bó que ten visto A xente toda d'a cristiandá.      E de camiño xa iremos vendo Botal-as Burgas auga fervendo, ¡Cantos milagres! ¡que cousas hay! [p. 76] Botan n'o inverno como no vrao, ¡Que maravillas ten iste chao!      Pra dar consolos 'as nosas penas Veremos nenas; pero ¡que nenas! Teñen us ollos que fan pecar; Labios bermellos, longas pestanas Cabelos rizos; as ourensanas Como xeitosas d'an que falar. Vamos pra Ourense. vamos pr'alá ¡Ala que xa!      Vamos á Vigo xoya d'os mares Ond' os barquiños chegan á pares Por vel-a virxen pelra d'o mar, O pobo dorme cal pomba amante Cobrando arrulo c'o murmullante Son qu'unhas olas con outras fan:      Alí n'a tarde cando s'esmaya O sol dourando montes e playa, E cando brilan as augas mais, E un protento d'a natureza Ver n'a ribeira pra mor belleza Botes que veñen, botes que van, Son d'os probiños d'os pescadore [p. 77] Que drento as augas con cen sudores Un anaquiño ganan de pan.      ¿Qeredes nenas muy graciosiñas? Pois achegaivos pol-as tardiñas De cara a Cangas veira d'o mar: ¡Que boas rapazas vos hay en Vigo! Non son tan brancas com'o pantrigo Son moreniñas ¡teñen un sal! Volvennos tolos co seu cariño, ¡Por algo corre pr'o mar o Miño!,... Vamos á Vigo vamos pr'alá. ¡Ala que xa!      Vamos agora pra Pontevedra Alí nos temos baixo unha pedra A Mendez Nuñez, xénio inmortal. ¡Temol-os héroes sin menumentos! ¿Cando han honrarse nosos talentos? ¿Cando ise dia felís virá? En Pontevedra ciudá divina, Vemol-a eirexa d'a Pelegrina Resprandecente de maxesta; Ten unha virxen tan feiticeira Qu'a semellanza mais verdadeira Évos d'a misma que é de Dios nai.     Veira d'o Lerez 'o pé d'a ria [p. 78] Vese á ciudade que Andalucía Tenlle aboféllas ben qu'envidiar Ten azul ceo resprandecente Unha campiña muy frorecente Ten un conxunto moy celestial; Os qu'alí moran viven n'o ceo, Cantas grandezas forxa o deseo Todas xuntiñas alí vos hay ¡A Pontevedra, vamos alá! ¡Ala que xa!      ¿Seica nos vamos pra Compostela? Sí, camiñemos, que é groria vela E nosa Roma menumental, Alí veremos o corpo inteiro D'o Santo Apóstol, que d'o extranxeiro Veñen as xentes ant-il a orar.      O tan lembrado bota-fumeiro De nave á nave voa lixeiro ¡E canto fume votando vai! Riba unhas andas, vai a cabeza D'o noso Santo y-en cada peza. Leva unha xoya que moito val; Andan-os cregos cubertos d'ouro, N'unha capilla ten un tesouro (1)

1	A capilla d'as reliquias.

[p. 79] Vaya unha pelra de catredal, Xan, non te volvas sin que lle toques 'O misteiroso Santo d'os croques Que n'a portada d'a Groria hay.      Alí veremos moitos conventos Moitas eirexas con cen protentos ¡E cantas torres hay n'a ciudá! Alí a Escola en que beberon Tantos ilustres xénios que deron 'A nosa terra nome inmortal.      Eiquí deixámos moy esquecidos Dous nosos xénios escrarecidos Aurelio Aguirre, Calros Fontan; D'as nosas grorias vél eiqui a sorte... ¡Dormen o negro sono d'a morte Como si fosen calquer mortal Pero deixémos hoxe istas cousas; ¡Xénios dormide baixo isas lousas! ¡Sagradas cinsas dormide en paz! Vamos pra Cruña, vamos pr'alá ¡Ala que xá!      Corte d'a nosa quirida terra Moitas grandezas á Cruña encerra; Ten un castillo d'a antiguedá Que naide sabe decir de fixo [p. 80] Quen fói seu dono nin quen o fixo Isto n'os tempos perdéuse xá.      Inda n'a Cruña hoxe palpita O feito heroico de Maria Pita Nome qu'a fama decindo vai, Muller valente, xénio esforzado Que d'a codicia d'o ingrés odiado A patria sua soupo salvar.      Eiquí as horas fuxen lixeiras; Temos rapazas xá casadeiras Que son pombiñas d'iste pombal; Teñen us ollos que botan fogo. Non as miredes sinon moy logo A yalma enteira ll' habrés de dar:      'Os pés d'o pobo desfánse as olas D'o mar que sempre consigo a solas Anque sin logro loita n'o Orzan N'o mar á Cruña ten seu encanto, Ten a sua groria, ten o seu canto A lus, a vida todo n'o mar. Vamos á Lugo vamos alá. ¡Ala que xa!      Pobo en Galicia tan relembrado A Xesucristo Sacramentado [p. 81]      Decote mostra n'a Catredal; Iste é recordo d'unha victoria, Cantan os cregos himnos de groria, Brilan as luces n'o santo altar.      Ten unha antígua forte muralla Qu'está agardando qu'unha batalla Os seus nemigos lle veñan dar; Frorón antíguo d'o chao gallego, Por entre frores dános o rego D'a sua rica fonte Miñá.      Xa non vos falo d'os menumentos; D'as maravilas e d'os protentos Q'ueiquí esparxidos se ven brilar; Os que faládes mal de Galicia Si lle queredes facer xusticia Sin perder tempo vide pr'acá, ¡Ala que xa!

© 2006 Biblioteca Virtual Galega