BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 85] ¡CANTO TARDA!

VAY a lua pol-o ceo Camiñando solitaria, Dorme o val e dorme o monte, O pobo sosega en calma; Solo fai esperta Alisa Que por seu cortexo agarda, Segun o ten de costume Sentadiña n'a solaina. Pasa tempo, pasan horas E naide ven a chamála, E pasa dempois mais tempo, N'o corral o galo canta, Y-enton triste y-afrixida Dí moy quedo istas palabras: «¡Xa son as doce d'a noite.... Canto tarda...! » [p. 86]      N'o rumor d'as ledas brisas N'od' os cás que lonxe ladran, N'o cantar d'un paxariño, E nas correntes d'as augas, Xuzga escoitar d'o seu mozo A tenra y-amante fala. Pero... vendo que non chega Inda mais esconsolada, Volve decir muy quediño: «Canto tarda...! »      Alma chea de doores, Curazon sin esperanza, Anxel que chora n'a terra, Virxen d'amor solitaria, Vai sendo á probe d'Alisa Que chorososa, n'a solaina A vída d'o seu cortexo Impacente é louca agarda; Todo en vano, que non chega O dono d'a sua yalma, Cand'o sol d'o dia aluma Os picoutos d'as montanas; Enton arrinca un sospiro D'o seu curazon, e fala Outra vez quedo, muy quedo. «Canto tarda...! » [p. 87]      Sái o sol, ¡ay! non salira Pr'a probiña namorada Que ten que verter xemindo N'o seu curazon as vágoas, Ten a solas que bebélas, E drento de sí enxugálas Pra que n'o pobo non sepian O secreto qu'ela garda; Pero non por iso deixa De falare co'a sua yalma, Pra decirlle mais quediño Outra vez istas palabras: «¡E xa de dia e non ven Canto tarda!!... »

© 2006 Biblioteca Virtual Galega