BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 27] O TOQUE D' AGONIA.

NAY, miña nay ¿que din as bateladas Qu' escoito pol-os aires resoár Cal si fosen xemidos d'outros mundos? Nay, miña nay, ¿qué din isas campás? —Din moitas cousas, neno, moitas cousas Tristes, moi tristes que me fan chorar... Son as queixas d'os mortos cando veñen.      C'os vivos á falar. ¡Ay! isas bateladas xemidoras Queixas, sospiros, despididas son, D'os que chorando van pol-os que deixan N'iste mundo de coitas é dóor; Por elas falan con seus probes fìllos As nais amantes; n'isas vibraciós As libres almas d'os que foron, piden      O ben d'as oraciós . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .  [p. 28]      Tocan á morto n'a veciña eirexa ¡As campás, cantas vágoas fan verter!..  —¿Tí morrerás tamen, nay quiridiña? —Todos temos meu fillo que morrer, —¡Eu quedarei soliño n'iste mundo! —Non..., dam'un bico..., cala..., Eu pidirei A Dios, pra que nos leve á morte xuntos Cal agora nos vé.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega