Isaías, en parte, foi o producto dunha familia tradicional de
labradores dunha rexión galega —España— cuxas necesidades e
posibilidades, variaban conforme os cambios político-sociales do medio
e con a herdanza que puideran recibir de seus antecesores. En canto iso,
o xovenciño Isaías, tivo que abrir camiño na vida pola súa propia
conta.
Sendo como era, dunha Comarca de
labradores, de duras e inhóspitas terras, castigadas polos invernos
bastante prolongados e o minifundio enraizado por varios séculos na
alma de seus habitantes, por iso, el vía poucas opcións profesionales
en seu futuro. Pero, para un rapaz inquieto, voluntarioso e decidido,
ansiaba poder voar un pouco máis alto. Deixar o solar paterno e, con
moitas ilusións en súa mente soñadora para alzar voo ata onde fora
posible.
Pés ó camiño, sendo apenas un
adolescente prematuro e, comezando a dar os primeiros pasos por veredas
e montañas con espírito temerario e audaz, buscando lugares máis
prometedores que a súa aldea de nacemento lle podería proporcionar;
deixándoa para tras con moita tristeza. Inicialmente, traballando en
varias minas de estaño, wólfram e na reconstrucción das rexións
devastadas pola guerra civil española, apenas, para poder sobrevivir e
ó mesmo tempo servirlle de aprendizaxe para pasos un pouco máis longos
e, así, el continuaba a súa tan soñada camiñada por lugares
descoñecidos.
Os próximos pasos de Isaías, serían un
pouco máis altos, distantes e cheos de expectativas que nen sempre
poderían corresponder a súas ansiedades. Ese xoven soñador, estaba
decidido a enveredar por outras terras, alá do outro lado do
Atlántico, como xa o habían feito algúns de seus antepasados noutras
épocas non moi distantes, tal vez polos mesmos motivos.
Isaías, continuaba coas mesmas
ansiedades e características de súa infancia un pouco conturbada, súa
inquietude e algunhas veces ata un pouco de rebeldía constructiva e
necesaria en determinadas circunstancias de seu cotidián. El, foi un
adolescente convertido moi temperán, un observador dos problemas en seu
rededor que, moitas veces, levávanno a situacións bastante inusitadas.
Pero, nen por iso, en toda súa
xuventude, deixou de ser consciente, con naturalidade e de unha
personalidade moi forte; humana, inquebrantable e decidida, onde, en
súa traxectoria, fóronlle aparecendo importantes acontecementos:
Irónicos, humorísticos e agradables; alternados con situacións
tristes, amargas e desalentadoras.
O longo camiño que percorreu, dende os
primeiros pasos, sobre a terra batida en súa aldea de nacemento e
outras rexións de España e, máis tarde, tamén, por terras
brasileiras que o acolleran como a un verdadeiro fillo lexítimo; el
sempre camiñou repleto de ricos valores: Humanitario, de éxitos, de
algúns fracasos, de horas felices, de momentos amargos, de
autenticidade, humildade e de gloria. Todo iso sen perder a esperanza en
días mellores, mesmo despois que lle foron aparecendo as primeras canas
brancas, como resultado desa longa camiñada ó escalar montañas para
que, dende o seu cumio, puidese ver tanta beleza esperando para poder
ser admirada.
Sabendo que algúns soños son case que
irrealizables, asimesmo, valía pena intentar soñalos: Eles son o
combustible para o espírito e danlle a dirección dun posible camiño
para a fantasía, que é o preludio da realidade. Así, Isaías, o
Emigrante Soñador, continuou seus pasos, con intención de reencontrar
dentro de sí, a súa propia felicidade. Talvez, agora, como un posible
período máis calmo, de alivio e a cura das feridas causadas polas
loitas de da vida, poida concretizar tódolos seus soños —cando menos
en tesis— antes do penúltimo viaxe, ese viaxe enigmático que, sen
querer, é parte inherente e inseparable de noso ciclo vital, asimesmo
esperándoo con moitas dúbidas en sus mínimos detalles, aínda coa
súa mente esperanzada polos seus últimos soños. |
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas