BVG     Atrás    Índice de Páxinas

O MERLO No eixido da casa vinculeira vive un merlo, xa vello cantador, que desfía decote unha muiñeira nos abrentes xentís da primaveira, cando esbrochan os albres a dar flor. Este merlo, tan ledo e satisfeito, ó eixido da casa colleu lei; ten seu niño nuns ramos moi refeito, come zreixas, mazáns, figos a eito, de cotío contento coma un rei. Que o herdeiro lle quere e aloumiña ben o sabe o merlo cantador; as costumes coñece da casiña, ten amigos xa vellos na cuciña que n'esquecen tratalo do millor. Noutro tempo, cal hospe prisioneiro, en dourada gaiola xa se veu; foi destonces o dono vinculeiro o seu mestre na música primeiro, e a subia-la muiñeira deprendeu. Por eso ora se escoita satisfeito a muiñeira decote desfiar, anunciando o abrente; deste xeito deixa o dono seu mol e quente leito e home e merlo confunden seu cantar. No eixido da casa vinculeira vive un merlo, xa vello cantador, que desfía decote unha muiñeira nos abrentes xentís da primaveira, cando esbrochan os albres a dar flor.   Vida Gallega, 20 de xuño 1929. El Compostelano, 9 de xullo 1929 e 10 de maio 1935 (Vagalumes, 57-59).

© 2006 Biblioteca Virtual Galega