BVG     Atrás    Índice de Páxinas

1.- INT. COMEDOR DUNHA CASETA DO POLBO. DÍA
O comedor dunha caseta do polbo de Lugo está chea de CLIENTES falando en voz alta e sentados en mesas con bancos corridos. CARME, cun delantal posto, avanza entre elas cunha xarra de viño nunha man e varios vasos na outra. Un cliente tócalle o cú divertido. CARME protesta.
     Nun momento dado, ten que socorrer a un ACORDEONISTA cego que está actuando no local e vai tropezando nas mesas. Unha parella da GARDA CIVIL toma uns tintos do país na barra. Están moi serios, miran para todas partes, como se os axexara alguén.
     Pasan os créditos.


2.- INT. COCIÑA DA CASETA. DÍA
Aparece unha grande bafarada de vapor. A cámara atravésaa e descubrimos a CARME botando un polvo con RAMÓN -totalmente vestido de negro, patilleiro e cun colar cunha caveira nunha mesa de madeira sobre a que hai varias potas de polbo cheas de auga-. Están fodendo nunha mesa sobre a que hai un prato de polbo co aceite a piques de derramarse por mor da súa axitación.


3.- INT. COMEDOR. DÍA
Todos ficaron en silencio ó sentir o traqueteo de CARME e RAMÓN na cociña.
     Vemos unha mesa na que hai dous paisanos chegados da zona rural para o San Froilán. Están comendo polbo.

                                                                           PAISANO 1
¡Pobre rapaz!

                                                                           PAISANO 2
¿Cómo dis?

                                                                           PAISANO 1
¿Non o sintes? ¡O condenado arfa coma un xabarín rebentado a correr!


Despois de dicilo, dálle un grolo ó seu vaso de viño.

     CORTE Á COCIÑA, na que CARME e RAMÓN acaban movéndose dun lado a outro da cociña e perdéndose novamente entre a bafarada das potas.
     CORTE Ó COMEDOR

                                                                           PAISANO 1
(Continúa) E seica ela morreu...


                                                                           PAISANO 2
(Confuso) Pero está moi viva...


                                                                           PAISANO 1
(Pica polbo cun mondadentes e fala mentres mastiga) Pero está pasándoo moi ben.


4.- INT. COCIÑA DA CASETA. DÍA
Entre a bafarada do polbo, aparecen novamente RAMÓN e CARME, que remataron de chingar.

                                                                           CARME
(Subindo os pantalóns) ¿Non estás canso?

                                                                           RAMÓN
(Sorrindo fachendoso) Aínda teño forzas para outro.

                                                                           CARME
(Enfadada) Non me refiro a iso, parvo. Refírome a se non estás canso de traballar para esta manda de pailáns e non sacar un peso.

                                                                           RAMÓN
Pois si, pero hai o que hai. Non sei que lle queres...

                                                                           CARME
Mira, cariño. Temos que cambiar de vida. Non podo pasar a vida fregando vasos co Fairy e autrando que me toqueteen o cú. ¡Pónme enferma!

                                                                           RAMÓN
(Resignado) ¡Home! Soñar sigue sendo gratis, pero non temos un can para poder...

                                                                           CARME
Non sei, amor... pensei en facer algo para gañar moitos cartos... para gañalos dunha vez e para sempre...

                                                                           RAMÓN
(Bromeando) ¿Unha bonoloto?

                                                                           CARME
Falo en serio, tío.


5.- INT. COMEDOR DA CASETA. DÍA
O GARDA CIVIL 2, un tipo xoguetón, bota sen querer viño sobre o uniforme do GARDA CIVIL 1, que se indigna.


6.-INT. QUIJOTE. DÍA.
O Quijote foi un bar de putas. Accédese a el por un corredor abovedado tapizado en terciopelo vermello e baixando unhas escaleiras. É un local escuro e pequeno, dominado pola cor vermella . A barra, en forma de ele; fronte a ela, varias mesas e unha cheminea. Hai unha juke box nun lateral na que soa "Stiyng alive" dos Bee Gees. CARME e RAMÓN esperan sentados nunha das mesas. Dous homes asoman pola corredor. Un deles -O GALO- viste desliñadamente, ten a mirada perdida e unha cresta no cabelo; move a cabeza co espasmo característico do animal que lle dá nome e coxea. O outro -CURRINCHE- anda moi estirado, vai vestido cun traxe anticuado pero detalladamente pranchado; fuma un xaruto delgadiño .

                                                                           RAMÓN
(Sorrinte e berrando para que o escoiten) ¡¿Qué pasa, tíos?! ¡¿Estades preparados para a acción?!

CARME repara neles sorprendida. CURRINCHE, enfadado, faille acenos para que baixe a voz mentres se achega á barra na compaña do GALO para pedir unhas cervexas.

                                                                           CARME
(Incrédula e indignada) ¿Cómo que se están preparados? ¿Pero que xente me buscaches? ¡Badulaque!

                                                                           RAMÓN
(En voz baixa) Acouga, muller. Son os nosos socios.

                                                                           CARME
(Bisbiseando tamén) ¿Cómo? ¿Pretendes que eu me arrisque cos que lle vendían o xamón de York a Tutankamón? ¡Con estes non iría nin a roubar froita nunha horta!

                                                                           RAMÓN
¿E que lle queres, nena? ¡Isto é Lugo! ¡É que non entendo o que...!

                                                                           CARME
¿Cómo que qué lle quero? ¿Onde vamos con este par de lisiados? ¡Es un puto inútil!

                                                                           RAMÓN
(Enfadado) ¡Mira, para tí é moi doado dicirme "Ramón busca esto ou busca aqueloutro"! ¡Pero eu son o que ten que dar co que queres! ¿Entendes?

                                                                           CARME
¡E non había nada mellor, claro!

                                                                           RAMÓN
¿Pero non te decatas do tamaño que ten esta cidade? ¿E que querías? ¿Un dos que pide na catedral? Ó menos éstes teñen experiencia...

                                                                           CARME
Será co dominó.

                                                                           RAMÓN
¿Queres facer o favor de calar? ¡Aí veñen!

RAMÓN saúda sorrinte ós recén chegados. O GALO chega movendo a cabeza como o animal do que lle ven o alcume e contesta ó saúdo. CURRINCHE evita facelo, limítase a dar unha calada do seu xaruto e a quitarlle a cinza cun aceno ridículamente elegante.

                                                                           RAMÓN (Cont.)
¿Cómo vai iso, tíos?

                                                                           CURRINCHE
(Amolado) Non moi ben, tendo en conta o que vimos de sentir.

                                                                           RAMÓN
(Disimulando) ¿E logo?

                                                                           CURRINCHE
Parece que a parviña ésta non esta moi conforme co material que aportamos O Galo e máis un servidor. Que, por certo, é de primeira calidade; como moi ben pode acreditar calquera dos habituais do lumpen desta urbe.

                                                                           CARME
(Desafiante) ¡Certo que non estou conforme! ¡Nada conforme! ¿Isto non son actividades do Sergas para a terceira idade!

                                                                           CURRINCHE
Pois saiba, miña dona, que cando vostede estaba catando o teto da súa nai -á quen aproveito para presentar os meus respectos, que isto non vai con ela- o señor Galo, aquí presente, levaba xa axenciadas miles de carteiras na estación de ferrocarril e na de omnibuses, segundo o progreso foi desprazando cara alí ós usuarios, e cun seguro servidor de vostede, pola súa banda, desplumara dúas veces a Caja de Ahorros Monte de Piedad de La Coruña y Lugo desta cidade na que nos contemplan dous mil anos de devenir histórico e o golpe fóra portada do Progreso, con foto e todo, o que non era tan normal daquela.

                                                                           CARME
(Confusa) Entendo, entendo,... está ben, se non hai outra cousa... Non hai tempo que perder. Ímos preparar o traballo.

Entran os dous GARDAS CIVÍS que viramos na caseta do polbo. O GARDA 1 pide dúas cervexas "estrella", mentres que o GARDA 2 se achega a máquina de discos, pon unha canción de Los Contentos e empeza a bailar. Repara no ollar desaprobador do GARDA 1 e se reprime. O volume da música vai baixando ó tempo que se vai escoitando mellor a voz de CARME e a cámara vai avanzando cara ó grupo da mesa.

                                                                           CARME
...e o coche estará aparcado acó para agardar a que nós entremos e fagamos o traballo. ¿Vale?

                                                                           RAMÓN
¿E se non atopo sitio?

                                                                           CARME
¡A esas horas marcharon todos para o traballo! ¡Quen me mandaría a mín liarme contigo!¡Todo son pegas! ¡Haberá sitio, haberá!

                                                                           RAMÓN
Se ti o dis...

                                                                           CARME
Iso é o de menos, xa aparcaremos en segunda fila.

CORTE ÓS dous GARDAS CIVÍS , que falan co CAMAREIRO, un rapaz novo cunha camiseta de Barricada e un aro na orella.

                                                                           GARDA 1
...e niso consiste básicamente o noso traballo.

                                                                           CAMAREIRO
Pero de cando en cando teredes algunha misión especial; non sei, algo distinto.

                                                                           GARDA 1
(Poñéndose interesante) ¡Home, si! Non todo é protexer a árbitros... (Ri dun xeito moi esaxerado, para deixar claro que non se adican a iso e que está bromeando)

                                                                           GARDA 2
(Fachendoso) Mañá mesmo temos unha. Temos que escoltar ó presidente e...

                                                                           GARDA 1
(Reprendéndoo) Ssss. Non deberas falar diso en público.

                                                                           GARDA 2
Este rapaz é de confianza...

                                                                           GARDA 1
Levas razón. (Facendo un aceno ó camareiro para que se achegara e susurrando) Vai inaugurar un polideportivo non sei se pode segunda ou terceira vez, perdín a conta.

                                                                           CAMAREIRO
(Simulando estar impresionado) ¡Ah! ¿E iso é perigoso?

                                                                           GARDA 1
¡Qué cousas preguntas!

CORTE Á mesa na que están os atracadores. CARME sigue dando indicacións cun papel diante.

                                                                           CARME (en off)
O plan é doado e non ten porqué saír mal. É cuestión de que cada un de nós saiba o que ten que facer e que todos actuemos con moito tacto.


INT. ESTACIÓN DE AUTOBUSES. DÍA
O GALO entra nos servicios da estación de autobuses de Lugo e, con moito tacto, rouba a carteira dun vello que está mexando. Pónse diante dos lavabos e peitea a súa cresta diante do espello sen deixar de mover a cabeza co seu tic nervioso. Sae dos servicios, mira o reloxo e camiña cara á porta.
                                                                           CARME (en off)
Cumprindo cos tempos estabrecidos non ten por que haber problemas. É cuestión de concentración.


INT. PISO VELLO DO CENTRO. DÍA.
RAMÓN está nunha bañeira cutre e fumando un chino.

                                                                           CARME (en off)
Se é así, conseguiremos os cartos sen facer dano a ninguén e mataremos dous paxaros dun tiro.


INT. PISO VELLO DO CENTRO.DÍA.
CARME está diante do espello nun dormitorio. Ensaia posturas cunha pistola.

                                                                           CARME
Vaite movendo, Moncho. Temos que marchar.

CORTE Ó baño. A través da porta, vemos a RAMÓN deixando caer o papel de prata e mergullándose na agua. CORTE A bañeira, vemos as burbuxas que despide RAMÓN.

                                                                           CARME (en off)
¿Recolliches as túas cousas, Moncho? É moi importante que non deixes nada.


INT. TALLER DO CUARTEL DA GARDA CIVIL. DÍA.
Os dous picoletos preparan as súas motos Sanglas no interior graxento do taller. O GARDA 1 tararea divertido o "Yo sólo lo hago en mi moto" de Obús ata que o GARDA 2 ponse a cantala desafinando horriblemente..


7.-INT. CENTRO DA TERCEIRA IDADE DA MILAGROSA. DÍA
Hai unha morea de vellos nunha ampla sala. Uns ven a televisión, outros xogan ás cartas; entre eles, hai unha mesa con catro vellos botando unha partida entre os que está CURRINCHE. No centro da mesa hai varios billetes de mil. CURRINCHE peta nela para ensinar unha carta e deixa ós seus compañeiros sen respiración. Ponse en pé e recolle os cartos.

                                                                           CURRINCHE
Señores, sinto non poder disfrutar máis da súa sempre agradable compañía por hoxe, pero teño cousas que facer.

                                                                           XOGADOR 1
(Socarrón) ¿Como se chama o cornudo?

                                                                           CURRINCHE
(Amolado) Non teño unha cita cunha bela dona, se é o que pretendes suxerir, cabaleiro. Nada máis vou explicar. Au revoir, amigos.


8.- INT. COCHE MERCEDES. DÍA.
RAMÓN vai conducindo con CARME ó seu carón. Nos asentos de detrás van O GALO e CURRINCHE. Van todos cansos, con cara de sono e bostezando, agás CARME, que non para de falar. A voz da rapaza vai subindo pouco a pouco.

                                                                           CARME
O Galo e mais eu entraremos na sucursal. ¿Vale? Seremos nós os que deamos o golpe e saiamos cos cartos. Ramón ti tes que ocuparte do coche. ¿Vale? CURRINCHE quedará fóra controlando que non pase nada raro. ¿Entendido? (Mirando para atrás) ¿Entendistes?

                                                                           CURRINCHE
(Irónico) Perfectamente, miña dona. Se é que se explica coma un libro aberto, querida amiga.

                                                                           CARME
(Amolada se dirixe a Ramón) ¿Que lle pasa a éste, Moncho?

                                                                           RAMÓN
(Encolléndose de ombros e rañándose o nariz) Non lle fagas caso, cariño.

                                                                           CURRINCHE
Quedou claro, quedou, miña dona. Tan claro como este servicio que lle imos facer á comunidade compensando as taxas de asentamento e manteñemento, os xuros persoais, os impostos sobre os depósitos e todos eses xeitos agochados de explotación sobre o lumpenproletariado travestido actualmente en clase media con liquidez menguada a fin de mes. O maior erro do galego foi deixar de gardar os cartos baixo o colchón para confiarllo a eses.

                                                                           CARME
(Volvéndose cara el, amolada) ¿Poderías calar un pouquiño, non? Estasme poñendo nerviosa, ¿sabes?

                                                                           CURRINCHE
(Enfadado) Está ben, está ben, miña dona. Pode seguir vivindo na felicidade da súa ignorancia...


9.-EXT. ESTRADA DE LUGO A SARRIA. DÍA
Os GARDAS CIVÍS 1 e 2 avanzan nas súas motos con cara de felicidade. CORTE Ó capó dun coche oficial que vai detrás deles.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega