v9dizramosomundodethaynara008
Extendé, Voso brazo omnipotente
¡Meu Señor! De inmensa piedade
sobre esta pecadora inocente
que pecou por sinceridade.
Quixera eu volver ao meu lar
sen dores e sen temer dano
ver os meus amores ao voltar.
Vivir aquela vida de antano.
Cada vez máis eu sinto chegar,
a noite escura, silenciosa, a esfriar
sen poder as estrelas enxergar
para o meu camiño encontrar.
¡Volta! Miña clara nube de prata,
como unha gaivota voando no mar
suavemente, sen o vento que mata
para miña adolescencia voltar.
Ven, polos campos da miña terra.
Voa xunto co vento do meu mar
levando miña dor que medra
e miñas bágoas para chorar.