A
primeira república foi implantada en seis de decembro de 1873 polas
Cámaras reunidas en asamblea nacional, aceptando o pedido de
abdicación de Amadeu I por 258 votos a favor e 32 contra; desa forma,
naceu a primeira república sin derramamento de sange; pero, súa
duración foi de apenas 11 meses, polas constantes conspiracións
monárquicas, inclusive pola manifestación de unha federación de
Estados Autónomos.
A segunda república vai dende 1931 deica a
guerra civil de 1936. Foi máis un episodio triste para a España, visto
que a principal medida que ela tomou foi a reforma política, sen que
paralelamente fosen tomadas outras precaucións fundamentales: As
reformas sociais e económicas, principalmente.
Ó caír a monarquía, o poder pasou ás mans
de un goberno provisorio, con os representantes das forzas políticas
que, dende 1930, viñan enfrentando a monarquía. Entre os principais
ministros rexionalistas: o catalán Nicolau d'Olwer e o galego Césares
Quiroga. Con iso, pretendiase formar un goberno de coalición.
Non hai dubida de que os tres anos de guerra
civil foron máis un pesadelo para o pobo español que, a partir dele,
conseguiu atravesar a longa noite de un goberno forte onde o aprendizado
do sofrimento, da paciencia, da perseverancia, camiñou na dirección de
unha convivencia pacífica. E un novo home hispano surxiu das cinzas de
tódalas catástrofes anteriores:
Surxiu a
Phoenix Hispánica
|
Alén diso, surxiu, como por milagre, o
artífice e conductor dese novo home celtíbero, coma tiña acontecido
en épocas remotas da reconquista da Península Ibérica o Príncipe
Xoán Carlos hoxe Rei de España, encerrando así, un capítulo
nefasto da historia española.
Os españois de hoxe entenderon que é necesario asumir, abrazar e
asimilar o mundo que neste momento lles corresponde vivir. Un mundo en
que, precisamente, non permite isolamentos nen perdoa divisións, e que,
nesta hora obligaos a "realización" desa nación que se chama
"España". Contribuir para que a nación estea unida e por
unida capaz de nutrir e de sustentar a liberdade que aglutina e cerra o
paso ás desidencias.
O Rei, deulles a dirección da luz e no sentido de manter unha España
unida e integrada por homes com lixítimo orgullo nacional. Ele, con seu
carisma, axudou o seu pobo a non aceptar a "lenda negra"
alimentada polos propagandistas de tendencia golpista e dictatorial,
segundo eles, os españois eran ingobernables, a non ser por un goberno
forte.
O Rei Xoán Carlos I, pola súa contribuición á paz internacional e á
paz interna da España, sería un merecedor nato do Premio Nobel da Paz. |