Ávila, provincia de serras e campos de Castela, está situada no
Noroeste da provincia de Madrid e reclinada sobre o enorme espiñazo da
serra de Gredos. Os bosques de piñeiros, carballos e aciñeiras
coroanse por cumes desgarrados. As súas historias, sempre enlazadas con
feitos e esforzos militares, contan tamén a súa profunda relixiosidade
e seus afans místicos: Santa Teresa de Xesus e San Xoán da Cruz, os
dous grandes santos de Ávila. O espírito castelán de Ávila resoa
entre a mística e a guerra e constitui a máis depurada esencia de
Castela. As orixes históricas da cidade de Ávila levantanse sobre o
terreo de unha cidade celtíbera ocupado polos vetones ou vetons (tribos
celtas), situada polo grego Tolomeu no extremo oriental da Lusitania con
o nome de Obila. Numerosas esculturas representan porcos e touros,
conservándose en varias rúas e palacios da capital que dan testemuño
da anterga civilización celtíbera. Quén nunca teña visto unha cidade
totalmente amurallada receberá en Ávila a impresión de algo
fantástico, irreal; Ávila lle parecerá un xigantesco escenario da
Idade Media.
Ávila de Santa Teresa. En primeiro lugar está
o convento de Santa Teresa, construído en 1636 no terreo da casa onde
naceu a Santa, e en cuxo interior gardanse reliquias teresianas. No seu
pequeno xardín esteve a horta de casa dos Cépeda, familia da Santa,
onde ela brincava con seus irmans.
Saíndo de Ávila, non podemos deixar de
visitar a terra que tanto contribuiu para a conquista das Américas, a
rexión de Extremadura. |
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas