En
seu relevo destácanse os recortes montañosos, apresentando unha
complexa masa de elevacións, cada unha delas con diferentes
configuracións xeolóxicas e características moito peculiares. Ó
Noroeste, o macizo galaico-duriense, caótico conxunto de montañas sen
unha certa simetría; perde altura na dirección Oeste-norte, no sentido
da costa marítima. Nese conxunto, destácanse o Seixo e o Pico de
Manzaneda a través das rexións que limitan con Portillos de Canda e
con a de Padornelo na provincia de Ourense e Zamora. Ó Norte, a
cordilleira Cantábrica: fileiras de montañas paralelas á costa,
comezando na depresión da rexión vasca, alargándose na dirección do
occidente deica o macizo galego. Ó Sur, a meseta está rodeada por un
núcleo montañoso de elevación regular que vai na dirección
Este-oeste. No límite oriental da meseta levántase un prolongado
reborde montañoso na dirección Sudoeste: é a cordilleira Ibérica,
que está formada por unha serie de serras e elevacións que forman a
divisoria de augas entre o Mediterráneo e o Atlántico.
Dende o Cantábrico deica o Mediterráneo,
destácase o macizo dos Pirineus como unha barreira que serve de divisa
entre a Franza e a España, con unha largura de aproximadamente 400
quilómetros. |