A
maior gloria manifesta da cultura hispánica é a súa variedade, a
riqueza de matizes e a diversidade de orixes. A España de hoxe, a pesar
das distintas paisaxes e costumes das rexións históricas, dos fortes
contrastes e súa complexidade, é unha España unida, na cal se pode
vivir a máis segura tranqüilidade das planices castelás, a dozura dos
vales pirenaicos, a frescura e fragrancia das terras galaicas, separadas
unhas das outras polas montañas burgalesas e leonesas, pola atormentada
xeografía dos montes Cebrero e as xeladas montañas de León, ambos no
paraíso do Bierzo.
Das varias definicións dadas para a España,
algunhas un tanto abstratas, ela prefere, cremos nós, esta concreta: a
España é unha antoloxía de cidades, poboados, aldeas e rexións
históricas, físicas e psicolóxicas.
É unha e son varias: Histórica, agrícola,
turística e industrial. Pero, entre tanta variedade, sexa xeográfica,
sociolóxica e lingüística, a España se configura e proxecta como
unha vigorosa voz humana, que canta con amor e alegría unha nova aurora
e un despertar de unha nova era de paz e progreso, é un "Phoenix
Hispánica"
De fato, hoxe constatase a existencia de unha
nova España, onde o seu maior tesouro é o valor de seu traballo, de
súa vontade de superación e de conquista de un tempo perdido. É unha
España de terra verde, de montañas imponentes e de praias ensolaradas
refletindo o esplendor de súa xente. É o país dos contrastes e de
unha estética telúrica. É um país de orixes remotas, cuxo
significado auroral se perde no misterio dos séculos: con seu folclore
e seus mitos raciais; con a riqueza e a inxenuidade de súas músicas
populares; con súas supersticións, cremos, de orixem celta, e
interminables lendas.
Poderíamos arriscar a afirmativa de que a
España é tan anterga como o mundo, onde seu escenario, que é paisaxe
suxestiva, compenetrase con a psicoloxía e a esencia de seu pobo e de
súa propia historia, para modelar, ó fin dos tempos, a estátua máis
representativa de un tipo de cidadáns nacidos para a loita, para
desbravar horizontes e conquistar bandeiras en tódalas latitudes
planetarias.
Referímonos ao tipo de hispano nacido en
calquer cidade, poboado ou aldea, que, por insignificante que sexa esa
saga, estará sempre presente en súa índole e en súa universalidade,
porque pertence a unha estirpe decidida e ambiciosa, soñadora e
realista, que ama como ninguén a universalidade do seu lugar de orixe.
Hai, pois, unha España que é pura visión
xeográfica con tódolos encantos naturais, que ofrece graciosamente ao
seu espectador sensible e perspicaz, tódalas posibilidades de soñar.
Pero, os poboados, como os homes, ten corpo e ten alma, elementos
somáticos e elementos psicolóxicos. Hai unha vida biolóxica e outra
biográfica. É o momento da cultura e da xeración de valores que os
apresenta e define como protagonistas e atores da Historia.
A España neste sentido, é piloto e é mestra,
xerme dinámico e vontade de se superar. Aquí defendeuse un día a
cristandade visigótica e santiaguesa. Daquí arrancaran as correntes
inovadoras do espírito, con froitos ben amadurecidos no ámbito do
pensamento.
Pero, a ánima da España non se esgota toda
ela no repertorio de conquistas económicas e intelectuales que
planexan, por así dicir, os diversos extractos culturales de súa
propia historia. Hai que deixar tamén na área do espírito, do
sentimento da fantasía, da virtude e da dimensión relixiosa.
Surxe, así, como por milagre, diante de nós,
outra España, a que soñaran tantos hispanos e hispanistas repartidos
por toda a face da Terra; idealizada pola nostalxia, convertida en
símbolo, en idea. Unha España que existe na mente e no corazón de
todos aqueles que un día soñaron con a terra prometida, e quen sabe, algún
día poder volver.
Pero, a terra, por súa propia virtude, é
pouca cousa, a penas terra. É pura materia inerte se non existen brazos
que a traballen, que a cultiven que a embelezen. Pero adquire unidade e
sentido, gracia e poder, mediante o esforzo colectivo. |
BVG
Atrás
Índice de Páxinas
Páxina Seguinte
Ir ao índice de Páxinas