Con
a chegada de Cneo Cipión ás costas mediterráneas, no ano 218 a.C.,
foi o comezo da conquista en que a altivez e a independencia
celtibéricas, foron barbaramente derrotadas en Numancia no ano de 133
a.C. A pesar diso, os pobos do norte da península resistiran
heroicamente e, en parte, nunca foron totalmente romanizados. Ó final
de douscentos anos de conquista, a Hispania viveu catrocentos anos de
prosperidade económica, social e cultural.
Contodo, a cultura celta principalmente na
rexión norte, noroeste e nordeste da península, dende Cataluña deica
a Galicia, resistiu ás mudanzas impostas polos invasores e
colonizadores.
Despois dos romanos, os invasores
"bárbaros" mudaron a concepción de vida e costumes na
península hispánica. Con a dominación "bárbara"
(visigodos), o principio romano de unidade europea é rompido e a lingua
comun, o latín, comeza a fraccionarse. A historia política dos reis
visigodos é deplorable: Dos trinta e catro reis, dez foron asasinados,
perdendo a coroa e a vida. Moitos monarcas escalaran o trono valendose
de traición e sublevación. O estado era organizado na base da
monarquía absoluta e de carácter elexible, o que daba orixe a moita
rivalidade entre os nobres desa época. |